نویسنده: demohunter

تیم محتوای واید قصد دارد در این مقاله به روند تغییر روش‌های پرداخت در این سال‌ها بپردازد و از جدیدترین اتفاقاتی که در آینده این حوزه در حال وقوع است پرده بردارد.

سال ۲۰۱۶ واقعا نقطه عطفی در روند پرداخت های آنلاین و هم چنین کسب و کارهایی که خدمات مالی نوین ارائه می دهند بوده است. کیف پول های پرداخت آنلاین به یک باره و به صورت سیل آسا وارد بازار شدند. Apple pay (اپل پی) تنها کیف پول پرداخت بزرگ در سال ۲۰۱۴ بود. اما در حال حاضر، اندورید پی (Android Pay)، سامسونگ پی(Samsung Pay) ، والمارت پی (Walmart Pay) و بسیاری دیگر وارد بازار رقابت شده اند.

در همین زمان و به صورت موازی، سیستم تجاری موبایل های هوشمند متحول شده است. شرکت های تولید کننده موبایل های هوشمند اقدام به طراحی محصولاتی با صفحه نمایش بزرگ تر کرده اند. شرکت های پرداخت هم دکمه هایی که با یک کلیک کل پرداخت را انجام می دهد، طراحی کرده اند.

روش های پرداخت با استفاده از موبایل

در حال حاضر 18 درصد مردم آمریکا بیشتر پرداخت های روزانه ی خود را به وسیله موبایل انجام میدهند! البته چندان هم جای تعجب ندارد. تلفن های همراه هوشمند در حال تصرف هرچه بیشتر زندگی ما هستند و توقع بازار از استفاده از این موبایل ها برای پرداخت بسیار بیش از 18 درصد افراد بوده و هست. مجموع مبادلات مالی با استفاده از موبایل در سال 2014 در حدود 9 ملیارد دلار بوده است در حالی که این رقم با 210 درصد افزایش در سال 2015 به 27 ملیارد دلار رسیده است! اما زمانی که از روش های پرداخت با موبایل صحبت میکنیم، دقیقا منظورمان چه روش هایی در دنیای امروز است؟ در زیر برخی از آن ها را مثال میزنیم:

گوگل والت (Google Wallet):

• گوگل والت یکی از انقلاب هایی است که کمپانی گوگل راه انداخت. گوگل والت در حقیقت اکانت ایمیل شما را به اکانت گوگل والت و حساب های بانکی شما متصل میکند، و شما در هر زمانی که اراده کنید میتوانید تنها با داشتن یک ایمیل از هر فرد یا شرکتی، برای وی پول بفرستید. دقت کنید که استفاده از گوگل والت شما را از داشتن ارقام طولانی حساب ها و کارت های افراد بی نیاز میکند. شما فقط به ایمیل آن ها نیاز دارید!

ان اف سی (NFC):

ان اف سی روشی است برای انتقال دیتا ها و فایل ها به این صورت که دو وسیله ی دارای ان اف سی که معمولا موبایل هستند را به هم نزدیک میکنید. در حال حاضر کمپانی های سامسونگ و اپل، امکان پرداخت به این وسیله را فراهم کرده اند. به این معنی که شما موبایل خود را به حساب بانکی خود متصل میکنید، و پس از آن برای خرید میتواند موبایل خود را به دستگاه های POS پشتیبانی کننده از ان اف سی نزدیک کرده و به همین سادگی مبلغ را پرداخت کنید.

• Dwolla:

• خدمات این کمپانی به شما حتی امکانی بیشتر از گوگل والت میدهد! برای ارسال پول از طریق این روش شما تنها به داشتن شماره موبایل فرد نیاز دارید و بس! در صورتی که شما از اپلیکیشن این کمپانی استفاده کنید و فرد مقابل شما هم داشته باشد، این انتقال پول کمتر از 30 ثانیه بو طول خواهد انجامید!

این ها تنها برخی از روش های پرداخت مدرن است. ده ها و صد ها روش دیگر از طریق بزرگترین کمپانی های دنیا ساخته شده و در حال گسترش است. به وجود آمدن تکنولوژی های تکمیل کننده موبایل های هوشمند، از جمله ساعت های متصل به موبایل، سرعت پیشرفت این روش های پرداخت را میتواند افزایش بیشتری هم بدهد. برای مثال تا کمتر از دو سال دیگر میتوانید با نزدیک کردن ساعت مچی خود به دستگاه POS مبلغ مورد نظر خود را پرداخت نمایید.

استفاده از تراشه های هوشمند

تراشه های هوشمند بیش از 10 سال است که وارد زندگی روزمره ی ما شده اند. در روش های پرداخت کنونی بیشترین جایی که تراشه های هوشمند را میتوانید مشاهده کنید، قطعه فلزی بر روی کارت بانکیتان است. اما پیش بینی ها حاکی از این است که تراشه های بسیار کوچکتر را در آینده میتوانید در دست خود جاسازی نمایید! شاید کمی تخیلی به نظر برسد اما واقعیت این است که این روش پرداخت در آینده ای نه چندان دور به واقعیت مبدل میشود. در آینده شما میتوانید تراشه ای کوچک را زیر پوست انگشت خود گذاشته و بدون مشکل هر زمانی که قصد پرداخت وجه یا دریافت وجه از دستگاه های خودپرداز را داشته باشید، انگشت خود را به جای کارت بانکی به دستگاه بزنید.

تأثیرات هوش مصنوعی بر امور مالی

چت جی. پی. تی” ﴿Chat Generative Pre-trained Transformer یا ChatGPT﴾ یک “چت روبات” هوش مصنوعی (AI) است که می‌تواند زبان طبیعی را بفهمد و بر اساس برنامه و تعاملات قبلی خود، پاسخ تولید کند. استفاده از “چت جی. پی. تی” بسته به هدف و عملکرد آن می‌تواند متفاوت باشد.

این هوش مصنوعی قابلیت پاسخگویی عمیق به سؤالات را دارد و درواقع یک روبات چت هوشمند است که در OpenAI توسعه داده شده و قادر به یادگیری است، چت جی پی تی حتی اشتباهات خود را می‌پذیرد و اصلاح می‌کند.

شرکت OpenAI یکی از پیشروهای صنعت هوش مصنوعی به حساب می‌آید که فناوری GPT-۳ و GPT-۳,۵ و  چت بات ChatGPT را ارائه کرده است. حال این شرکت از آخرین نسل هوش مصنوعی خود یعنی  GPT-۴ رونمایی کرده که انسان را بیش از پیش تحت تاثیر قرار می‌دهد.

این فناوری جدید توانایی درک متن و عکس را به صورت همزمان دارد و حتی می‌تواند نوشته‌ها را به ویدیو تبدیل کند.

مدل هوش مصنوعی ChatGPT که یک مدل دارای ادراک زبان طبیعی است، این روزها در دنیای فناوری سر و صدای زیادی به پا کرده و به شهرت رسیده است. شرکت OpenAI چند ماه پیش در ۳۰ نوامبر ۲۰۲۲ از این محصول خود رونمایی کرد. OpenAI پیش از این، محصولات هوش مصنوعی دیگری با نام‌های DALL.E ۲ و Whisper AI هم به بازار ارائه کرده است. سرویس عمومی ChatGPT فعلا به صورت رایگان در دسترس است و این شرکت در نظر دارد که در آینده سرویس پولی خود را نیز به کسب‌وکارها معرفی کند. تعدا کاربران این مدل در مدت کوتاهی به میلیون‌ها نفر رسید و جنجال زیادی در میان کاربران رسانه‌ها به پا کرد.

جولان ChatGPT در دنیای هوش مصنوعی

یکی از راه‌های اصلی که ChatGPT بر امور مالی تأثیر گذاشته است، توانایی آن در پردازش سؤالات پیچیده مالی و ارائه پاسخ‌های دقیق و قابل اعتماد است. این موضوع آن را به منبعی ارزشمند برای مشاوران مالی تبدیل کرده است که با استفاده از آن می توانند به طیف گسترده ای از سوالات مشتریان به شکل موثر و سریع‌تری استفاده کنند.

علاوه بر ارائه پشتیبانی از مشاوران مالی، ChatGPT همچنین برای توسعه نسل جدیدی از چت-بات های مالی استفاده شده است. این چت‌-بات‌ها می‌توانند به مشتریان در انجام کارهایی مانند بررسی موجودی حساب، پرداخت‌ها و … همه از طریق مکالمات ساده و بصری، کمک کنند.

اما تأثیر ChatGPT بر امور مالی فراتر از خدمات و پشتیبانی مشتری است. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده‌های مالی و اتخاذ تصمیمات آگاهانه‌تر برای سرمایه گذاری استفاده شده است. شرکت‌ها با آزمایشChatGPT بر روی حجم عظیمی از داده‌های مالی، توانسته‌اند از قابلیت‌های یادگیری ماشینی آن برای شناسایی روندها و الگوهایی استفاده کنند که ممکن است برای تحلیل‌گران انسانی قابل مشاهده نبوده است.

به طور کلی، ChatGPT ثابت کرده است که یک ابزار قدرتمند برای صنعت مالی است که به ساده‌سازی فرآیندها، بهبود خدمات مشتری و تصمیم‌گیری آگاهانه‌تر کمک می‌کند. همانطور که فناوری به تکامل و بهبود ادامه می‌دهد، تاثیر این هوش مصنوعی بر امور مالی هم در ادامه جالب خواهدبود.

https://channelcapital.io/what-is-chat-gpt-what-will-be-it-impact-on-finance/

سیستم‌های پرداخت الکترونیکی در دنیای امروز به ستون فقرات سازوکارهای مالی و اقتصادی تبدیل شده‌اند به گونه‌ای که تصور ادامه حیات اقتصادی و تبادلات مالی بدون استفاده از سیستم‌های پرداخت الکترونیکی ناممکن است.به فراخور همین گستردگی و کارکرد سیستم‌های پرداخت الکترونیکی، سیاستگذاران پولی و متولیان ارائه خدمات پرداخت الکترونیکی حساسیت ویژه‌ای به مقررات‌گذاری در مورد خدمات ارائه شده توسط این سیستم‌ها و استفاده از آنها نشان می‌دهند.

پرداخت‌های کارتی، معمولاً برای انجام پرداخت‌های بدون نیاز به مراجعه به بانک، از طریق تجهیزات الکترونیکی مستقر در مراکز فروش کالا و ارائه خدمت به کار می‌رود. سامانه‌های پرداخت کارتی معمولاً به صورت 24*7 فعالیت می‌کنند و به زمان کاری بانک ها وابسته نیستند. پرداخت‌های کارتی با توجه به نوع ارائه خدمت و ابزار مورد استفاده، برای کاربری اشخاص حقیقی در نظر گرفته شده اند.

شاخص های مختلف در نظام کارمزد

گرچه اجزای مختلف شبکه پرداخت خرد کارتی (بانک‌های پذیرنده و صادرکننده، فروشگاه، خریدار، PSP) در همه کشورها وجود دارند، اما نحوه پیاده‌سازی شبکه پرداخت و تعامل بین اجزای آن، در همه کشورها از یک الگوی مشابه پیروی نمی‌کند حتی ممکن است تعریف و نقشی که برای هریک از از این اجزا تعریف شده، در همه کشورها کاملاً یکسان نباشد، یا ممکن است برخی از نقش‌ها واگذار شود برای مثال در برخی از کشورها PSP به مفهومی که در ایران وجود دارد شکل نیافته است به هر حال هر کشور بر حسب شرایط و نیازهای خود، مدل خاصی را پیاده‌سازی کرده است.

اگر قرار بر درک مقایسه‌ای موضوع باشد ذکر این نکته ضروری است که عمده اختلاف بین شبکه پرداخت ایران و سایر کشورها، در مدل کارمزدی و وجود شبکه‌های بین‌المللی Network Association مانند مسترکارت و ویزا در آن کشورها است. به طور خلاصه در ایران، کارمزد را بانک پذیرنده (برای تراکنش‌های خرید) و بانک صادرکننده (برای تراکنش‌های پرداخت قبوض و خرید شارژ) به شرکت PSP یا Payment Processor پرداخت می‌کنند. اما در سایر کشورها، سهم عمدۀ کارمزد را فروشگاه پرداخت می‌کند و مبلغ کارمزد، با مدل‌های مختلف، بین بازیگران شبکه پرداخت توزیع می‌شود.

کارمزد تراکنش با ارز محلی در خارج از ایران

وقتی مشتری مبلغی را با استفاده از کارت اعتباری پرداخت می کند، کارمزد تراکنش از صاحب کسب و کار دریافت می‌شود. این فرآیند تا حدودی پیچیده است و در فرآیندهای تجاری چندین طرف از هر تراکنش پول کسب می کنند. به عبارت ساده‌تر، صاحب کسب و کار باید دو مجموعه هزینه بپردازد.

اولاً یک کارمزد تراکنش (interchange fee) وجود دارد. این هزینه ای است که صادرکننده کارت اعتباری برای هر تراکنش دریافت می کند. این کارمزد تراکنش درصد کمی از تراکنش را به اضافه هزینه اضافی برای هر تراکنش شامل می‌شود.

اینکه دقیقاً چه مقدار کامزد محاسبه شود به عوامل مختلف بستگی دارد: از جمله نوع کارت اعتباری مورد استفاده، اینکه چه کسی کارت را صادر کرده است، چه چیزی خریداری می‌شود و میزان تراکنش چقدر است. 

ثانیاً، یک هزینه اضافی وجود دارد که از طرف ارائه دهنده خدمات صاحب کسب و کار دریافت می شود. در برخی موارد، این بانک طرف حساب کسب و کار است، یعنی بانکی که حساب را ارائه می‌کند و اجازه می‌دهد کارت‌های اعتباری توسط کسب‌وکار پذیرفته شود، یا ممکن است یک سازمان فروش مجاز و مستقل از بانک (PSPها و شرکت‌های پرداخت‌یاری) باشد. کارمزد اضافی که در اینجا دریافت می شود نیز درصدی از تراکنش است و همچنین می تواند شامل مبلغ ثابتی برای هر تراکنش باشد.

https://www.sumup.com/en-gb/invoices/dictionary/transaction-fee/

انواع کارمزدها

بر اساس بررسی‌های انجام شده با وجود تفاوت‌هایی که میان پرداخت‌های خرد و کلان از نظر مدل تسویه و کارمزد وجود دارد، در صنعت پرداخت دنیا انجام هیچ کاری رایگان نیست و هزینه یک تراکنش در تمام مراحل محاسبه و کسر می‌شود. کارمزدهایی که در یک تراکنش کارتی عمدتا تعریف می‌شود در چند محور قابل دسته‌بندی است:

• کارمزد بانک صادرکننده کارت: مبلغی که به بانک صادر کننده کارت پرداخت می‌شود. به عبارتی وقتی صاحب کارت از فروشنده‌ای خرید می‌کند بانک صادرکننده کارت، هنگام انتقال پول، کارمزد مشخصی را کسر کرده و مابقی مبلغ را به بانک پذیرنده که در واقع بانک فروشنده است پرداخت می‌کند. این کارمزد معمولا توسط ایجاد کنندگان شبکه پرداخت در هر کشور تعیین می‌شود. این کارمزد در آمریکا برابر با ۲ درصد مبلغ تراکنش است اما در اروپا برای کارتهای اعتباری برابر ۰/۳ درصد و برای کارت‌های نقدی برابر با ۰/۲ درصد مبلغ تراکنش است. البته محاسبه این کارمزد ساختار پیچیده‌ای دارد و عموما به پارامترهایی مانند ایجادکننده شبکه پرداخت، منطقه‌ای که خرید در آن صورت گرفته، تایپ کارت، سایز (بزرگی فروشنده) و نوع فروشنده، نوع تراکنش صورت گرفته (مانند خرید تلفنی، آنلاین یا با POS) بستگی دارد اما به طور متوسط برابر با یک مقدار ثابت به علاوه درصدی از مبلغ تراکنش صورت گرفته است.
• کارمزد دریافت شده از فروشنده: علاوه بر کارمزد قبلی، کارمزد دیگری نیز تعیین شده که از مبلغی که باید به فروشنده داده شود کسر می‌شود و به موارد متعددی همچون تعداد تراکنش‌های فروشنده، گردش مالی فروشنده و تراکنش‌های ماهانه و… بستگی دارد.
• کارمزد استفاده از ترمینال: چنانچه فروشنده ترمینال پرداخت خاصی اجاره کرده باشد مبلغ اجاره استفاده از آن‌ را باید بپردازد. اکثراً این مبلغ در قالب دسترسی به سرویس به صورت ثابت (آبونمان) به علاوه درصدی از مبلغ تراکنش‌های فروشنده تعیین می‌شود.

کارمزد پرداختی به ایجادکننده زیرساخت: این کارمزد به ازای هر تراکنش توسط ایجاد کنندگان شبکه‌های پرداخت در قبال هزینه‌های شبکه ایجاد شده، از فروشنده کسر می‌شود.

مقایسه کارمزد در کشورها

بررسی مدل کارمزدی 25 کشور جهان از حوزه‌های جغرافیایی و سطوح اقتصاد مختلف نشان‌می‌دهد از میان این 25 کشور در هیچ کشوری کارمزد استفاده از خدمات پرداخت الکترونیکی صفر نیست.

تنها در دو کشور کارمزد ثابت و بسیار ناچیزی در ازای استفاده از خدمات پرداخت الکترونیکی تعیین شده است و در 9 کشور دیگر کارمزد، درصدی از مبلغ تراکنش است. در 13 کشور دیگر کارمزد به صورت کامل از فروشنده و به مقدار ثابت غیروابسته به مبلغ تراکنش دریافت می‌شود.

بلژیک، برزیل، کانادا، چین، فرانسه، آلمان، اندونزی، ایتالیا، ژاپن، کره جنوبی، مکزیک، هلند و عربستان از جمله کشورهایی هستند که کارمزد کامل یعنی غیر وابسته به مبلغ تراکنش  و ثابت دریافت می‌کنند.

در روسیه و آژانتین برای دسته‌ای از تراکنش‌ها، کارمزد درصدی و برای دسته‌ای دیگر کارمزد ثابت و کامل تعیین شده است.

کارمزد بانکی در ایران

قوانین کارمزد بانکی و نحوه تخصیص و تسهیم آن در ایران با آنچه در نظام بانکی روز دنیا اتفاق می‌افند تفاوت عمده و فاحشی دارد. فارغ از عوامل تاثیرگذار در این مورد و عناصری که بر عدم اصلاح شرایط کنونی اصرار می‌ورزند، شاید بتوان علل تأخیر به‌وجودآمده در اصلاح نظام کارمزد را در موارد ذیل دسته‌بندی کرد:

• باورهای اقتصادی نادرست، اما رایج در مورد درآمد بانک‌ها

باورهای نادرست در این بخش همواره یکی از عمده‌ترین علل مقاومت در برابر اصلاحات کاربردی بوده و هست؛ تجربه نشان داده اگر متولیان اصلاحات و تغییرات نتوانند ذهنیت عمومی را در حوزه کلان‌روندهای اقتصادی تصحیح و تدقیق کنند، مقاومت و مخالفت با اقدامات اصلاحی به قدری زیاد خواهد بود که هزینه‌های اصلاح را از ادامه وضع موجود فراتر می‌برد. در کشور ما نیز باوری نادرست خصوصاً در میان بدنه جامعه و صاحبان کسب‌وکارهای سنتی وجود دارد که بانک‌ها از هر پولی که در آنها رسوب کند، منافع فراوان و کلانی به دست می‌آورند! نادیده انگاشتن پیامدهای رواج این باور نادرست و عدم اهتمام نسبت به تصحیح آن تابه‌حال هزینه‌های زیادی برای انجام اصلاحات تراشیده که یکی از این موارد، عقیم‌ماندن اصلاح نظام کارمزد بوده است. تصمیم چند سال قبل بانک مرکزی هم مبنی بر دریافت کارمزد تراکنش‌های خرید از بانک پذیرنده بر این باور غیردقیق مهر تأیید زده است.

• اصرار بر الگوبرداری غیرمنعطف از مدل‌های کارمزدی سایر کشورها

نظام بانکی ایران با چهارچوب بانکداری کلاسیک در تمام دنیا تفاوت‌هایی دارد. این تفاوت‌ها از جنس و در حدی است که نمی‌توان و نباید انتظار داشت چهارچوب فعالیت‌های وابسته و مرتبط با نظام بانکی در ایران، مشابه فعالیت‌های همسان در سایر کشورها باشد. شبکه پرداخت و نظام کارمزدی این شبکه نیز مستثنی نیست؛ بنابراین الگوبرداری عین‌به‌عین از مدل کارمزدی شبکه پرداخت متداول دنیا در ایران کاربرد و وجاهت نداشته و ندارد. زیرا سایر متغیرها و ساختارهای مرتبط در ایران نیز مانند آن نمونه‌های خارجی در موارد بانکی نیست. با این حال مرور رویکردهای مطرح‌شده طی سال‌های اخیر درباره نظام کارمزد نشان می‌دهد عمدتاً نهادهای تصمیم‌گیر یا حتی کارشناسان این حوزه بدون درنظرگرفتن اقتضائات و نظام بانکی و پرداخت در ایران، مدل‌های الگوبرداری‌شده از نظام‌های بانکی و پرداختی دیگر کشورها را توصیه می‌کردند. خوشبختانه این نکته مهم در مدل جدیدی که از سوی بانک مرکزی ابلاغ شده تا حدود زیادی مورد توجه قرار گرفته و امید می‌رود از این ناحیه اشکالی به ابلاغیه جدید وارد نشود.

• عدم تبیین مضرات و هزینه‌های نظام معیوب کارمزدی

واقعیت این است که کم‌تر به‌‌صورت مدون و هدفمند برای افکار عمومی توضیح داده شده که مدل معیوب کارمزدی به اشکال گوناگون مضرات فراوان خود را در واقع به پذیرندگان و کاربران تحمیل می‌کند؛ البته به‌ صورت غیرمستقیم و ناعادلانه؛ نگاهی به صورت‌های مالی بانک‌ها نشان می‌دهد هزینه‌های کارمزدی در ردیف هزینه‌های جاری ثبت‌ شده و منطقاً این ردیف هزینه‌ای در افزایش قیمت تجهیز منابع در بانک‌ها اثر دارد و خود را در قالب بالا رفتن نرخ سود تسهیلات پرداختی، کاهش سود سهام‌داران بانک‌ها و… نمایان می‌کند؛ بنابراین تمام اقشار جامعه به‌نوعی هزینه‌های کارمزدی را به‌صورت غیرمستقیم پرداخت می‌کنند و استفاده از خدمات شبکه پرداخت تنها در ظاهر رایگان است.

با در نظر گرفتن این موارد روشن است که هرگونه اقدامی برای اصلاح نظام کارمزد مستلزم پرداختن به زمینه‌های مقاومت در برابر این اقدام و رفع آنهاست.

بانک مرکزی با توجه به این موارد و بسیاری مؤلفه‌های دیگر تلاش کرده با همراهی سایر بازیگران حوزه بانکداری و پرداخت الکترونیکی به مدلی مناسب با اقتضائات نظام بانکی در ایران برسد که شرایط معیشتی و اقتصادی تمام صنوف و مهم‌تر از هر چیز مردم را در نظر داشته باشد.

در بررسی‌ها و مطالعات انجام‌شده که امیدوارم زمینه لازم برای انتشار آنها به‌عنوان اسناد پشتیبان طرح اصلاح نظام کارمزد فراهم شود، موارد ذیل به‌شدت مورد توجه بوده است:

• شبکه پرداخت الکترونیکی در ایران به دلایل مختلفی از سطح یک خدمت اختیاری که خریداران و فروشندگان در استفاده از آن مختار هستند، فراتر رفته و تقریباً به تنها ابزار تبادلات پولی در بدنه جامعه تبدیل شده است؛ بنابراین نباید و نمی‌توان نظام کارمزدی را به گونه‌ای طراحی کرد که پرداخت‌کننده کارمزد در استفاده از ابزار پرداخت اختیار داشته و حال که صاحب‌اختیار بوده، پس باید تمام هزینه‌های برخورداری از این سرویس را تمام و کمال پرداخت کند.
• ایجاد یا تسهیل ابزارها و روش‌های جایگزین یا شبیه ابزارهای پرداخت الکترونیکی آنلاین در کنار اصلاح نظام کارمزدی باید مورد توجه و اهتمام قرار بگیرد. تأکید بر فراهم‌آوردن زمینه‌های لازم برای راه‌اندازی کیف‌پول‌های آفلاین یکی از این الزامات بود که خوشبختانه در سال‌های قبل بخش مقرراتی آن انجام‌ گرفته و در آینده نیز مشوق‌های لازم در راستای تسهیل و تسریع گسترش این ابزار به‌عنوان یکی از روش‌های جایگزین پرداخت آنلاین فراهم خواهد شد.
• هماهنگی‌های لازم با سایر نهادها و دستگاه‌های حاکمیتی برای جلوگیری از اجرای صحیح مدل کارمزدی جدید انجام خواهد شد تا شاهد انتقال هزینه‌های این اصلاحات به لایه‌هایی که در این مدل به‌شدت مصالح و منافع آنها مورد توجه بانک مرکزی بوده، نباشیم. به بیان دیگر انتقال سهم کارمزدی پذیرندگان به خریداران یکی از انحرافاتی است که باید در برابر آن از اقشار مختلف جامعه محافظت کرد.

آخرین خبر:

چند روز پیش بود که خبری در عرصه نظام بانکی کشور دست به دست شد که حاکی از این موضوع بود؛

 برای نخستین بار در شبکه پرداخت الکترونیکی، از این پس پذیرندگان(دارندگان دستگاه کارتخوان یا درگاه اینترنتی خرید) سهم قابل توجهی در پرداخت کامزد خرید خواهند داشت.

همچنین بر اساس این اطلاعات، در مرحله نخست اجرا سوپرمارکت ها و نانوایی ها همچنان از پرداخت کارمزد معاف بوده و طبق روال پیشین، پرداخت کارمزد این صنوف بر عهده بانک پذیرنده خواهد بود.

سرانجام صبح روز یکشنبه هفده اردیبهشت ماه سال جاری بانک مرکزی پس از مدت‎‌ها این مسئله را شفاف کرد.

به گزارش روابط عمومی بانک مرکزی، به موجب مفاد بند (4) ماده (14) قانون پولی و بانکی کشور و نیز مفاد بند (4) ماده (20) قانون عملیات بانكی بدون ربا (بهره) و همچنین مفاد بند (1) صورتجلسه یك‌هزار و دویست و چهارمین جلسه مورخ 23‏‏‏/04‏‏‏/1394 شورای پول و اعتبار، تعیین انواع و میزان حداقل و حداكثر كارمزد خدمات بانكی بر عهده بانك مركزی جمهوری اسلامی ایران است. در این راستا مراتب طی سنوات مختلف اقدام و به شبکه بانکی کشور ابلاغ شده است.

باتوجه به آخرین ضوابط ابلاغی در این خصوص و نیز تغییر سطح عمومی قیمت‌ها و همچنین بر مبنای پیشنهادهای واصله و بررسی‌های به‌عمل آمده، انواع و حداکثر میزان کارمزد خدمات بانکی ریالی و الکترونیکی مورد بازنگری و به‌روزرسانی قرار گرفت و موضوع به شرح جداول پیوست شماره یک و دو در پنجمین جلسه مورخ 05‏/02‏/1402 هیئت عامل بانک مرکزی مطرح و مصوب شد.

شایان ذکر است در راستای رعایت تکالیف قانونی مقرر، بازنگری و تعدیل نرخ‌های کارمزد خدمات بانکی پس از سه سال از آخرین بخشنامه ابلاغی و با ملحوظ نظر قرار دادن شرایط کلان اقتصادی و مقتضیات موجود کشور انجام شده است، به نحوی که نرخ‌های کارمزد خدمات بانکی مندرج در جداول پیوست این بخشنامه نسبت به بهای تمام شده ارایه خدمات مزبور پائین‌تر و در برخی ردیف‌های کارمزدی نیز در مقایسه با ضوابط ابلاغی قبلی فاقد هر‌گونه تغییر می‌باشد. همچنین با عنایت به موارد فوق تلاش شد فرآیند تعیین کارمزد جهت جبران و پوشش ارایه برخی دیگر از خدمات بانکی به‌صورت تدریجی انجام شود که جزئیات آن در زمان مقتضی توسط واحدهای ذی‌ربط به شبکه بانکی کشور ابلاغ خواهد شد.

براین اساس ضروری است ضمن ابلاغ ضوابط جدید به تمام واحدهای ذی‌ربط، اتخاذ تمهیدات لازم به‌ منظور رعایت کامل موارد زیر در دستور کار بانک‏/مؤسسه اعتباری غیربانکی قرار گیرد:

1- به منظور ایجاد فضای رقابتی بین بانک‌ها و مؤسسات اعتباری و ارائه خدمات مطلوب‌تر به آحاد جامعه، آن بانک‏/مؤسسه اعتباری می‌تواند برای تمامی مشتریان خود حداكثر تا 30 درصد، برای افراد تحت پوشش سازمان بهزیستی کشور، مستمری بگیران و مددجویان کمیته امداد امام خمینی‌(ره) حداکثر تا 100 درصد و برای شرکت‌های دانش‌بنیان حداکثر تا 40 درصد مبالغ مندرج در جداول ابلاغی تخفیف دهد و نرخ‌های پایین‌تری را اعمال کند.

2- در رابطه با ردیف خدماتی که عامل زمان در محاسبه کارمزد آن‌ها مؤثر می‌باشد، آن بانک‏/مؤسسه اعتباری موظف است در چارچوب مفاد بخشنامه شماره مب‏/111 مورخ 02‏/02‏/1385 اقدام نماید. لذا در محاسبه تعداد روزها باید تعداد روزهای واقعی ماه (حسب مورد 30،29 یا 31 روز) و تعداد روزهای واقعی سال (حسب مورد 365 یا 366 روز) ملاک محاسبات کارمزد قرار گیرد.

3- در صورت وجود هرگونه ابهام‏‏ و یا پیشنهاد، آن بانک‏/موسسه اعتباری مکلف است بدواً مراتب را حسب مورد به شورای هماهنگی بانک‌ها یا کانون بانک‌ها و مؤسسات اعتباری خصوصی منعکس و در صورت عدم رفع ابهام و تشخیص ضرورت ارائه آن به بانک مرکزی، مراتب صرفاً توسط مراجع مذکور به این بانک انعکاس یابد.

4- متوّلی و مسئولیت پاسخ‌گویی به موضوعات، ابهامات و درخواست‌های واصله پیرامون کارمزد خدمات بانکی ریالی، الکترونیکی و ارزی در بانک مرکزی به ترتیب ادارات مستقر در حوزه‌های نظارت، فناوری‌های نوین و ارزی می‌باشد. لذا خواهشمند است مراتب با رعایت مفاد بند (3) در مکاتبات با این بانک ملحوظ‌ نظر قرار گیرد. این ضوابط از تاریخ ابلاغ لازم‌الاجراء بوده و تاکید می شود مطالبه و دریافت هرگونه وجه دیگری تحت عنوان كارمزد خدمات بانكی ریالی و الکترونیکی خارج از مفاد بخشنامه های ابلاغی بانک مرکزی مجاز نیست.

https://www.cbi.ir/showitem/27433.aspx

کلام پایانی:

تیم تولید محتوای واید امیدوار است در اسرع زمان قوانین جاری کشور در حوزه کارمزد بانکی و نحوه تخصیص آن به بازیگران عرضه پرداخت الکترونیکی به شکلی تصحیح شود که بیش از پیش به استاندارد جهانی نزدیک شده و روز به روز شاهد شتاب در بالندگی اقتصاد ایران باشیم.

استارت اپ (به انگلیسی: Start-up  یا Startup) را در فارسی به شرکت نوپا  ترجمه کرده‌اند و به‌صورت استارت آپ هم می‌نویسند. اولین چیزی که درباره استارت آپ باید بدانیم تا به چالش استارت اپ چیست وارد شویم، این است که تعریف دقیقی درباره‌ی این مفهوم وجود ندارد، اما با این وجود برای درک بهتر این کسب‌ و کار می‌توانیم بگوییم که فعالیتی اقتصادی با هدف برطرف کردن نیازهای مشتریان و رویکردی مقیاس‌پذیر و معمولا بر پایه فناوری‌های جدید است.

مهم‌ترین تفاوت استارت اپ با مدل کلاسیک کسب‌ و کار در عدم قطعیت بالایی است که ایده یا محصول جدید برای فتح بازار دارند. همچنین به این نکته باید توجه کرد که مدل استارتاپی کسب‌ و کار تنها مختص بیزینس‌های آنلاین نیست.

اصطلاح استارت اپ، این‌روزها محبوبیت زیادی پیدا کرده است و افراد علاقه‌مند بسیاری برای انجام این کار، وارد بازار کسب و کار‌های استارتاپی می‌شوند. یک چیز که همه‌ی ما‌ می‌توانیم درمورد آن توافق کنیم ویژگی اصلی یک استارت آپ است. آن ویژگی اصلی که ما برای استارت آپ ها می‌شناسیم، توانایی رشد است. این تمرکز استارت اپ‌ها بر رشد و بدون محدودیت جغرافیایی است که استارت آپ ها را از مشاغل کوچک و سنتی متمایز می‌کند.

بیزینس‌ها استارت اپ را با کسب و کارهای بزرگ اینترنتی می‌شناسند. اما در هیچ‌کدام از تعاریف پذیرفته‌شده از استارت اپ چیست هیچ تاکیدی وجود ندارد که فعالیت استارتاپی باید حتما در حوزه فناوری اطلاعات باشد.

منتها کسب‌ و کارهای اینترنتی این قابلیت را دارند که خیلی سریع و در حین استفاده کاربران از محصول، بازخورد تجربه کاربر را در بهبود و توسعه محصول به‌کار بگیرند. لذا کسب‌ و کارهای اینترنتی قابلیت بالایی در به‌کارگیری انواع استارت آپ برای توسعه دارند.

استارتاپ کسب و کار نوپایی است که در مراحل اولیه فعالیت خود قرار دارد. استارتاپ‌ها توسط یک یا چند کارآفرین تاسیس می شوند تا محصول یا خدماتی را که برای آن تقاضا وجود دارد، توسعه دهند. در اصل این شرکت‌ها برای حل یک مشکل یا برطرف سازی یک نیاز بوجود می‌آیند و هدفشان راحتی بیشتر کارهاست. بنابراین یکی از مهمترین سوالاتی که در ابتدای تاسیس هر استارتاپی باید از خودتان بپرسید این است که ایده شما  قرار است چه مشکلی را برطرف کند؟

استارتاپ‌ها معمولا در ابتدای کار پرهزینه و کم‌درآمد هستند، معمولا دارای ریسک بالا و ابهام زیادی هستند و امکان شکست در آن‌ها بسیار محتمل است، اما از طرفی می‌توانند محل بسیار منحصر به فردی برای کار‌کردن با مزایای عالی، تمرکز بر نوآوری و فرصت بسیار خوبی برای یادگیری باشند. معمولا خود موسسان استارتاپ‌ها، سرمایه اولیه را برای شروع کارشان فراهم می‌کنند، اما گاه نیز از بستر خانواده، دوستان، سرمایه گذاران خطر پذیر، تامین مالی جمعی و وام نیز کمک می‌گیرند.

استارتاپ‌ها معمولا روی یک محصول یا خدمات خاص، که هدف اولیه تاسیس شرکت هستند، تمرکز دارند. آن‌ها معمولا دارای مدل کسب و کار کاملا توسعه‌یافته نیستند و فاقد سرمایه کافی برای حرکت به مرحله تجاری‌سازی هستند. تحقیقات بازار برای تعیین میزان تقاضا برای محصولات یا خدمات استفاده می‌شوند، در حالی که یک بیزینس‌پلن جامع  چشم انداز، اهداف شرکت و همچنین استراتژی‌های مدیریت و بازاریابی را مشخص می کند.

ویژگی‌های اصلی انواع استارت آپ

برای این‌که بتوانیم یک کسب‌وکار را در دسته‌ی کسب و کارهای استارتاپی به شمار بیاوریم، مهم است که حضور چند ویژگی اصلی یک استارت اپ را در ماهیت اصلی آن بررسی کنیم. تازه‌کار بودن یک شرکت  الزاما به معنی استارت اپ بودن آن نیست. این‌ها در واقع ویژگی‌هایی هستند که همه استارت آپ ها، به صورت مشترک باهم دارند.

1. نوآوری

برای دست‌یابی به مزیت رقابتی پایدار که بتوان تضمین‌کننده‌ حضور این نوع تجارت در بازار باشد، نوآوری ویژگی مهمی است. این نوآوری ممکن است در محصولات و یا مدل کسب‌وکار مرتبط با شرکت وجود داشته باشد. نوآوری در موفقیت یک استارت اپ نقشی اساسی دارد، بنابراین همه‌‌ی کارآفرینان باید این جنبه‌ را به‌طور جدی درنظر بگیرند.

2. سن

شرکت استارتاپی یا شرکت نوپا، به شرکتی که هنوز در مراحل اولیه مدیریت برند، فروش و استخدام کارمندان است گفته ‌می‌شود. بیشتر اوقات این مفهوم به مشاغلی که کمتر از 3 سال در بازار بوده‌اند، اختصاص پیدا می‌کند. با این‌حال این تفسیر از یک شرکت نوپا درست نیست. شما می‌توانید در پرونده کاری شرکت، 7 سال سابقه داشته باشید و هنوز در دسته‌ی کسب‌وکارهای استارتاپی قرار بگیرید.

3. رشد

هدف یک تجارت نوپا رشد، گسترش و پیشرفت سریع است و گاهی اوقات این رشد با نسبت‌های شدیدی خود را نشان می‌دهد. به عبارت ساده‌تر در مقطعی از زمان رشدی که به‌طور معمول و مداوم برای یک شرکت استارتاپی درنظر داریم سریع‌تر و با شیب بیشتر پیش ‌می‌رود. این خط رشد در مورد کسب و کار استارتاپی یکی از نکاتی است که آن را برجسته کرده است.

4. خطر

همیشه چندین عدم‌قطعیت درمورد موفقیت کامل در یک تجارت وجود دارد. این به معنی آن است که در یک کسب‌وکار هیچ‌گاه نمی‌توان اقدام به عملی کرد که ریسک و یا میزان شکست به‌طور قطع برابر با صفر باشد. شرکت‌های استارتاپی نیز این قاعده مستثنا نیستند و یا حتی در معرض ریسک بیشتری قراردارند. به همین دلیل، این مشاغل با سرمایه‌گذاری به همراه ریسک بالا درنظر گرفته می‌شود.

5. انعطاف پذیری

یک استارت ‌آپ، بسیار پویا و آماده انطباق با هرمشکلی است که ممکن‌ است به وجود بیاید. باید توانایی تامین نیازهای لازم برای ساخت محصولات خود، به منظور ارائه به مشتریان را داشته باشد. همچنین برای تبدیل شدن به یک تجارت پایدار؛ در موارد و بخش‌های مختلف، توانایی برطرف کردن نیازها را در ویژگی‌های تجاری خود گنجانده باشد.

6. حل یک مشکل

شرکت‌های نوپا به هدف حل مشکل موجود در بازار پا به عرصه می‌گذارند و بیشتر فعالیت آن‌ها روی این هدف متمرکز است. بنابراین آن‌ها بر ایجاد تفاوت، نه تنها در بازار بلکه در زندگی افراد، از طریق ارائه محصول یا خدمات متمرکز می‌شوند.

7. مقایسه‌پذیری

معنی استارت اپ یعنی شرکتی که در جست‌وجوی مداوم یک مدل تجاری است که مقایسه‌پذیر و قابل تکرار باشد، یعنی ‌بتواند بدون نیاز به افزایش منابع انسانی یا مالی، رشد کند.

8. کار تیمی

این‌ دسته از مشاغل، معمولا از تعداد افراد کمی تشکیل شده است. با این وجود، کار تیمی و تعهد تمامی اعضای تیم به اهداف کسب‌وکار و تجارت نوپا، یکی از بخش‌های مهم و غیرقابل چشم‌پوشی است.

ملاحظات ویژه در راه اندازی استارتاپ

عوامل مختلفی وجود دارد که کارآفرینان باید پیش از راه اندازی استارتاپ و شروع فعالیت خود آن‌ها را در نظر بگیرند. در اینجا ما به چند مورد اشاره می‌کنیم:

محل استارتاپ 

موقعیت مکانی می‌تواند باعث شکوفایی یا شکست هر کسب و کاری شود و یکی از مهمترین ملاحظاتی است که اغلب هر فردی در هنگام راه‌اندازی بیزنس به آن توجه می‌کند. استارتاپ‌ها باید تصمیم بگیرند که می‌خواهند کسب و کارشان آنلاین باشد، یا در یک آفیس یا هوم آفیس یا یک فروشگاه مستقر باشد. موقعیت مکانی استارتاپ بستگی مستقیم با محصول یا خدماتی دارد که قرار است، ارائه شود. به عنوان مثال، در استارتاپی که در حوزه سخت افزار واقعیت مجازی فعالیت می‌کند، ممکن است که نیاز به فروشگاهی فیزیکی داشته باشد تا مشتریان با نمایش مستقیم، ویژگی‌های پیچیده را بهتر ببینند و درک کنند.

ساختار قانونی استارتاپ 

بسته به نوع فعالیت مدنظر هر استارتاپی باید ساختار قانونی مناسب را برای آن انتخاب کرد: سهامی خاص، مسئولیت محدود و …

منابع مالی استارتاپ

استارتاپ‌ها معمولا با مراجعه به خانواده و دوستان یا استفاده از سرمایه گذاران خطر پذیر، سرمایه مورد نظرشان را فراهم می‌کنند. 

کاردفاندینگ نیز از روش‌های بسیار مناسب برای دسترسی به پول نقد برای حرکت رو به جلو در فرآیند کسب و کارها است. کارآفرین می تواند یک صفحه کاردفاندینگ آنلاین راه‌اندازی کند و امکان اهدای پول را برای افرادی که به پیشرفت استارتاپ باور دارند، فراهم سازند.

همچنین استارتاپ‌ها می‌توانند از وام برای شروع فعالیت خود استفاده کنند. البته این گزینه ریسک زیادی دارد، خصوصا اگر استارتاپ شکست بخورد. برای قانع کردن بانک‌ها برای پرداخت وام، معمولا نیاز به بیزنس‌پلنی دقیق وجود دارد.

تفاوت استارتاپ با کسب و کارهای دیگر

کسب و کارهای استارتاپی معمولا قابلیت کپی‌شدن کمتری دارند و در نتیجه اغلب کم‌رقیب و گاه بی‌رقیب هستند. از آنجایی که قرار است هر استارتاپی، به کمک ایده شکل دهنده‌اش، نیاز طیف گسترده ای از افراد را حل کند، تمرکز اصلی‌اش معمولا روی درست و بیشتر دیده شدن است.

به خاطر داشته باشید که قبل از راه اندازی هر استارتاپی، با دقت به محیط پیرامون‌تان توجه کنید و از مشکلاتی که خودتان یا افراد جامعه با آن‌ها روبرو هستند ساده نگذرید. چرا که هر مشکلی راه حلی دارد و شما با یافتن راه حل مناسب، می‌توانید استارتاپی موفق راه اندازی کنید.

کلام آخر

در این مقاله آموختیم که استارت آپ یک رویداد و همایش کارآفرینی نیست و تنها در تعریف یک وب‌سایت ساده و اپلیکیشن موبایل نمی‌توان استارت آپ را یافت. از طرفی یک شرکت کوچک که تازه تاسیس است و الزاما در بستر اینترنت تعریف شده به عنوان استارت آپ شناخته نمی‌شود. استارت آپ فعالیتی اقتصادی با هدف برطرف کردن نیازهای مشتریان و رویکردی مقیاس‌پذیر و پایه فناوری‌های جدید است.

نئوبانک‌ها، شرکت‌های فین‌تکی هستند که اپلیکیشن‌ها، نرم‌افزارها و سایر فناوری‌ها را برای ساده‌سازی بانکداری موبایلی و آنلاین ارائه می‌دهند. هر چند که بسیاری از نئوبانک‌ها برای بیمه کردن محصولات مالی خود با بانک‌ها و موسسات بزرگتر همکاری می‌کنند اما تمایل دارند که نسبت به همتایان خود در بانک‌های بزرگ، چابک‌تر و شفاف‌تر باشند. نئوبانک‌ها با پیاده‌سازی فناوری‌های روز، خدمات اولیه بانکی را ارائه می‌کنند.

در حالی که نئوبانک‌ها هیچ شعبه‌ی فیزیکی‌ای ندارند که بتوان به آنجا مراجعه کرد، اما این امکان را در اختیار مشتریان خود قرار می‌دهند تا حساب کاربری باز کنند، امور مالی خود را در هر زمانی که می‌خواهند کنترل کنند و از هر جایی به صورت آنلاین خرید کنند.

نئوبانک‌ها  اغلب با باز‌تعریف کنندگان صنایع در حوزه دیجیتال مقایسه می‌شوند. این فین‌تک‌ها در حال تغییر بخش بانکی به روشی مشابه Airbnb هستند که صنعت مهمان‌داری را متحول کرد یا اوبر و لیفت را تغییر داد.

فرق نئوبانک‌ها با بانک‌های سنتی

سیستم نئوبانک به جای حضور فیزیکی در یک مکان مشخص، کاملاً آنلاین است. نئوبانک‌ها  مجموعه گسترده‌ای از خدمات مالی را در بر می‌گیرد. نئوبانک‌ها اساسا شرکت های فین‌تکی هستند که خدمات دیجیتالی و موبایلی مانند پرداخت‌ها، کارت‌های نقدی، انتقال پول و غیره را ارائه می‌کنند.

نئوبانک‌ها با ارائه تجربیات شخصی خوب، به کارگیری دانش‌های مبتنی بر داده و ارائه خدمات ارزش افزوده، شکاف بین خدماتی که بانک‌های سنتی ارائه می‌دهند و انتظارات در حال تکامل مشتریان عصر جدید را، پر می‌کنند.

نئوبانک‌ها همچنین می‌توانند هزینه‌های مشتریان را به میزان قابل توجهی کاهش دهند، زیرا آن‌ها مجبور نیستند هزینه‌های مکان‌های فیزیکی را متحمل شوند.

فرق نئوبانک‌ها با بانک‌های آنلاین

نئوبانک‌ها عمدتاً پلتفرم‌های بانکداری آنلاین هستند که فاقد شعبه هستند، اما نباید آن‌ها را با بانک‌های آنلاین اشتباه گرفت. بانک‌های آنلاین دارای منشور بانکی هستند و طیف وسیع‌تری از خدمات از جمله اعطای وام را به مشتریان خود ارائه می‌دهند. 

نئوبانک‌ها چگونه کسب درآمد می‌کنند

نئوبانک‌ها معمولاً از مدل کسب و کار متفاوتی نسبت به مؤسسات بانکی فعلی استفاده می‌کنند. آن‌ها بخش زیادی از درآمد خود را از کارمزدهای تراکنش مشتریان و کسب و کارها به دست می‌آورند. به عنوان سازمان‌های کوچک‌تر، نئوبانک‌ها می‌توانند درصدهای مبادله‌ای را نسبت به بانک‌هایی با دارایی بیش از 10 میلیارد دلار، تا هفت برابر بیشتر بگیرند. نئوبانک‌ها همچنین از سود سپرده‌ها، افتتاح حساب و سود به دست آمده از کارمزد ATM کسب درآمد می کنند.

بر اساس آمارهای Research And Markets، پیش‌بینی می‌شود که بازار نئوبانک‌ها در جهان تا سال 2026 به 333.4 میلیارد دلار با نرخ رشد سالانه 47.1 درصد برسد. رشد پیش‌بینی‌شده قابل توجه است، چون نئوبانک‌ها کاملا جدید هستند، ساختار فیزیکی ندارند و سطح اطمینان قابل توجهی ایجاد نکرده‌اند.

آیا داشتن حساب در نئوبانک کافی است؟

برای تعداد فزاینده مشتریان خواهان خدمات مالی دیجیتال، نئوبانک‌ها جذاب هستند. انجام کارهای روزمره به وسیله‌ی نئوبانک‌ها مانند واریز چک یا پرداخت‌های همتا به همتا به صورت آنلاین و بدون هزینه‌های زیاد راحت است. ماهیت چابک نئوبانک‌ها، که عموماً موانع نظارتی کمتری دارند، اغلب به معنای تنظیم آسان‌تر حساب و زمان پردازش سریع‌تر است.

با تمام این تفاسیر نئوبانک‌ها در مقایسه با موسسات مالی فعلی، برای همه مناسب نیستند و خدمات کم‌تری دارند. نئوبانک‌ها معمولاً اعتباری ندارند یا محدود به مشتریان خود می‎‌شوند. نئوبانک‌ها بیشتر بر روی اصول اولیه بانکداری مانند چک و حساب‌های پس انداز تمرکز می‌کنند تا مثلا وام مسکن یا سایر وام‌ها. آن‌ها همچنین به ندرت ساختمان‌های فیزیکی می‌سازند، بنابراین به احتمال زیاد کاربران نمی‌توانند از کمک‌های فیزیکی بهره ببرند. 

مزایا 

هزینه‌های عملیاتی کمتر

نئوبانک‌ها به دلیل نداشتن شبکه شعب فیزیکی و داشتن پرسنل کمتر، با هزینه‌های کمتری کار می‌کنند. به طور معمول، مدل کسب‌وکار بدون شعبه نئوبانک‌ها در قالب نرخ‌های ارزان‌تر و بدون پرداخت هزینه ماهانه به مصرف‌کنندگان است.

روش‌های بانکی بدون دردسر

نئوبانک‌ها با دور شدن از مدل قدیمی مراجعه به شعبه بانک و ساعت ‌ها صف کشیدن قبل از انجام معامله، بانکداری را به سیستم طراحی ‌شده‌ی دیجیتالی تغییر داده‌اند. با نئوبانک‌ها، تنها چیزی که نیاز دارید یک برنامه تلفن همراه است که به شما امکان می‌دهد فعالیت‌های مالی ساده را از هر مکان انجام دهید.

سرعت

نئوبانک‌ها همچنین به سرعت در روش ارائه خدمات خود افتخار می‌کنند. با نئوبانک‌ها، می‌توانید یک حساب باز کنید، سپرده گذاری کنید، پول انتقال دهید و خریدهای آنلاین را سریع‌تر از یک شعبه بانک سنتی انجام دهید.

استفاده از تکنولوژی

نئوبانک‌ها از فناوری مبتنی بر هوش مصنوعی برای ارائه خدمات پیشرفته به کاربران استفاده می‌کنند. نئوبانک‌ها همچنین از فناوری مبتنی بر هوش مصنوعی برای درک رفتار و نظر مشتریان با خدمات خود استفاده می‌کنند و بنابراین خدمات با کیفیت متناسب با نیازهای خاص آنها را ارائه می‌دهند. 

کارآمدی بیشتر برای پرداخت های بین المللی

مزیت راه حل نئوبانک‌ها در انجام پرداخت بین المللی این است که آنها فقط از شما می‌خواهند حساب باز کنید و سپس از کارت‌های خود برای تراکنش‌های بین المللی استفاده کنید. در بانک‌های سنتی بیشتر مواقع قبل از اینکه اجازه انجام تراکنش‌های بین‌المللی را داشته باشید، از شما می‌خواهند که حساب خود را ارتقا دهید.

معایب

فقدان اساسنامه/مجوز بانک

اکثر نئوبانک‌ها فاقد اسناد قانونی هستند که به آن‌ها اجازه دهد تا به عنوان یک بانک فعالیت کنند. آن‌ها باید با بانک‌های دیگر برای حمایت از محصول و خدمات خود شریک شوند. بنا بر این لازم است کاربران قبل از انتخاب یک نئوبانک از اتصال آن به شبکه بانکی، اطمینان حاصل کنند.

عدم وجود شعب فیزیکی

این مورد یکی از عوامل محدود کننده برای نئوبانک‌ها است که در نتیجه، برای برخی به ویژه نسل قدیمی تر،  آن را غیر قابل اعتماد می‌سازد. نئوبانک‌ها به دلیل نداشتن شعب فیزیکی امکان حل مشکلات کاربران به صورت رو در رو را ندارند.

استفاده از تکنولوژی

فناوری پیشرفته‌ای که برای ارائه خدمات مالی به کار می‌رود ممکن است برای نسل قدیمی‌تر که با پیشرفت‌های فناوری مدرن هماهنگ نیستند، مشکلاتی ایجاد کند.

تعداد نئو بانک‌های جهان و تعداد کاربران آن‌ها

 طبق تحقیقات (Exton Consulting)  که یک شرکت مشاوره در زمینه استراتژی و مدیریت خدمات مالی مستقر در پاریس است، در سال 2020، 256 نئو بانک در سرتاسر دنیا وجود داشت.

در ایالات متحده، برخی از نئوبانک‌های بزرگ به طور انبوه مشتریان را جذب می‌کنند. به عنوان مثال، در فوریه 2021، تخمین زده شد که Chime ، دوازده میلیون مشتری داشت، در حالی که یک سال قبل‌تر این تعداد روی عدد هشت میلیون بود.

اقتصاد، پول و روش‌های پرداخت  از عصر حجر تا الان دستخوش تغییرات زیادی بوده‌اند و به عبارتی همه این‌ها شاخص‌های کلیدی پیشرفت ما به عنوان گونه انسان هستند. روش‌های اولیه پرداخت نشان از شیوه زندگی ابتدایی ما داشتند. به همین ترتیب شیوه‌های رایج پرداخت حال حاضر هم که بر اساس فناوری‌های پیشرفته طراحی شده‌اند، نمادی از دستاوردهای تکنولوژی حال حاضر هستند.

گرایش‌های اصلی پرداخت دیجیتالی

دیجیتالی شدن پرداخت‌ها جهشی بزرگ به سمت دستیابی به روش‌های پرداخت راحت، سریع و ایمن بود. احتمالا ما تا حد زیادی به این هدف نزدیک شده‌ایم. پرداخت‌های دیجیتالی در بازه زمانی چهار تا پنج سال  گذشته شاهد پیشرفت‌های گسترده‌ای بوده‌اند و به نظر می‌رسد که ما در آینده شاهد تغییرات بیشتری در این حوزه خواهیم بود.

در چنین موقعیتی بررسی گرایشاتی که پیش روی ما خواهند بود، بسیار هیجان انگیز است. در این مقاله ما قصد داریم همه گرایشات پرداخت‌های دیجیتالی را که به نظر می‌رسد شاهد استقبال خوبی باشند، از نزدیک بررسی کنیم.

1- احراز هویت بایومتریک

پیش‌بینی می‌شود که احراز هویت بایومتریک در سال 2023 به جزء جدایی ناپذیر پرداخت‌های دیجیتال تبدیل خواهدشد. این روش احراز هویت، خصوصیات ظاهری و منحصربه فرد شخص را بررسی می‌کند و شامل اسکن اثر انگشت، تشخیص چهره، تشخیص عنبیه، آنالیز ضربان قلب و بررسی ساختار رگ‌ها است.

با افزایش خطر سرقت هویت و کلاهبرداری، احراز هویت بایومتریک می‌تواند تبدیل به گزینه‌ای مطمئن و قابل‌اعتماد در پرداخت‌های دیجیتال در سال 2023 شود. حتی آمار هم نشان از همین امر دارد. بنا بر آمار منتشر شده در سایت paymentscardsandmobiles.com هزینه‌های جهانی در استفاده از کارت‌های پرداخت تا پایان سال 2023 به حدود 45 میلیارد دلار خواهد رسید.

از آنجایی‌که احراز هویت بایومتریک کارآیی و امنیت و دقت را در یک بسته با هم ترکیب می‌کند، روشی منحصر به فرد و مهم در پرداخت‌های دیجیتالی است. این روش احراز هویت منحصر به فرد است چون ویژگی‌های منحصر به فرد افراد را بررسی می‌کند.  این عامل همچنین وفاداری و اعتماد مشتریان را به همراه دارد.

نسل Z: نسلی وفادار به فناوری‌های نوین

ابتدا لازم است نسل Z را تعریف کنیم. اصطلاح نسل Z به گروهی از افراد جامعه اطلاق می‌شود که بین سال‌های 1999 الی 2012 ( 1378 الی 1390) متولد شده‌اند. و به عبارتی این نسل دنیای دیجیتال نیز هستند.

طبق آمار سایت mccrindle.com در سال 2022 جمعیت نسل Z به حدود 2 میلیارد نفر در سراسر جهان رسیده است. این تغییر در ساختار جمعیت دنیا اهمیت زیادی دارد چرا که اکنون بیشتر جمعیت جهان نسلی عجین با فناوری و یا در معرض فناوری هستند.

این نسل وابستگی بیشتری به فناوری‌ها و خدمات پیشرفته، اتوماتیک، سریع‌تر و کارآمدتر دارند و در نتیجه تقاضا برای سیستم‌های پرداخت دیجیتال در 2023 شاهد رشد روزافزونی خواهد بود.

2- از کارت به کد

در گذشته حساب‌های بانکی به سادگی از طریق ترکیب تصادفی ارقام منحصر به فرد روی کارت‌ها، شناسایی می‌شدند. با وجود این EMV ( یوروپی، مسترکارت و ویزا کارت) به تدریج روند پرداخت‌های بانکی را با کمک فناوری‌های پیشرفته‌تر، امن‌تر و کامپیوتری‌ شده‌تر بهبود بخشیدند. آن‌ها برای استفاده از کدهایی که بعد از هر تراکنش تغییر می‌کنند، معروف هستند. استفاده از این کدهای موقت، امنیت حساب‌های بانکی را به سرعت و به صورت جهشی افزایش دادند. این مثال به ما نشان می‌دهد که چگونه کدها می‌توانند نحوه مدیریت سیستم‌های حساب‌های بانکی را شکل دهند.

علاوه بر این، آینده کارت‌های پلاستیکی تحت الشعاع خدمات پرداخت پیشرفته‌ای قرار می‌گیرد که روش‌های راحت‌تر و یکپارچه‌تری را برای انتقال و ذخیره پول ارائه می‌دهند.

3- افزایش تقاضا برای پایانه‌های فروش سیار- موبایل پوز (Mobile Point of Sale)

از آنجایی‌که کسب و و کارها به کمک پایانه‌های فروش سیار (mPOS) از مکان‌های فیزیکی(مغازه، فروشگاه، دفتر)رها شدند،  انقلابی در کسب و کارها به حساب می‌آید. پایانه‌های فروش سیار این امکان را در اختیار صاحبان کسب و کار قرار می‌دهند که در مکان‌های مختلفی همچون کنسرت‌ها، نمایشگاه‌ها، کافه‌های سیار و … به سیستم یکپارچه پرداخت متصل باشند و به مشتریان خود خدمت‌رسانی کنند.

مزایای این نوع از پایانه‌های فروش فقط به این موضوع منحصر نمی‌شود. آن‌ها همچنین تفاوت بزرگی در فرآیند پرداخت‌های فروشگاه‌ها ایجاد کرده‌اند. پایانه‌های فروش سیار فرآیند پرداخت را با جایگزین کردن قسمت‌های مرکزی صندوق‌ها با کارکنان مجهز به موبایل پوزکه فروش را به صورت سیار انجام می‌دهند، ساده‌تر و منعطف‌تر ساخته‌اند.

پوزهای سیار به احتمال زیاد در دنیای پرداخت‌های دیجیتال، پرطرفدارتر هم خواهند شد و آمار هم نشان‌دهنده همین موضوع است. طبق آمار جهانی پایانه‌های فروش سیار بین سال‌های 2022 تا 2026 شاهد 19 درصد رشد تقریبی خواهند بود.

4- پرداخت با اسپیکرهای هوشمند

دستیارهای خانگی یا اسپیکرهای هوشمند به کاربران خود اجازه می‌دهند که دستورات صوتی را به بلندگو بدهند و در ازای آن پاسخ صوتی دریافت کنند. این دستورات صوتی می‌تواند موارد متعددی را مانند دریافت بروزرسانی پیش بینی آب و هوا، بروزرسانی وضعیت ترافیک،  سفارش غذا یا تاکسی گرفتن را ، دربر بگیرد.

بسیاری از غول‌های تکنولوژی بر روی تولید اسپیکرهای هوشمند سرمایه‌گذاری کرده‌اند. آمازون اولین بلندگوی هوشمند خود را در سال 2014 روانه بازار کرد و گوگل هوم و اپل به ترتیب در سال 2016 و 2017 به آمازون پیوستند.

اسپیکرهای‌ اولیه بسیار ابتدایی بودند و فقط به گوشی‌های موبایل محدود می‌شدند ولی با گذر زمان و با رشد دیجیتال سازی خانه‌ها، اسپیکرهای هوشمند هم بیشتر مورد توجه قرار گرفتند.

برای درک بهتر وضعیت اسپیکرهای هوشمند، به برخی از آمار نگاهی‌‌ می‌اندازیم. بر اساس آمار منتشر شده در سایت Statista سی و پنج درصد از کاربران اسپیکرهای هوشمند، از آن‌ها برای خرید محصولاتی همچون مواد غذایی، لباس و مواد مورد نیاز خانه استفاده می‌کنند.

جالب توجه است که حدود 28 درصد از کاربران از این دستگاه‌های هوشمند برای ارسال پول یا پرداخت مستقیم پول استفاده می‌کنند. این درصد زیاد نیست، چرا که به دلایل نگرانی از امنیت پرداخت، تعداد اندکی از افراد از اسپیکرهای هوشمند خود برای پرداخت‌های مالی استفاده می‌کنند.

 این نگرانی در مورد امنیت این دستگاه‌ها گسترده است و طبق بیانیه‌ مطبوعاتی منتشر شده در (TNS)، هفتاد و چهار درصد از کاربران نگران امنیت پرداخت‌های مالی توسط دستیار‌های صوتی هستند. آن‌ها همچنین عنوان کردند که امکان دارد به دلیل همین نگرانی، پرداخت‌های خود را از این دستگاه‌ها متوقف کنند.

حتی با وجود این مسائل، از آنجایی‌که نام‌های بزرگی همچون گوگل، آمازون و اپل در حال سرمایه گذاری بر روی ساخت اسپیکرهای هوشمند پیشرفته هستند، می‌توان آینده خوبی برای این دستگاه‌ها متصور می‌شود.

علاوه بر این، آمار نیز حاکی از آینده روشنی برای پرداخت‌های مالی از طریق اسپیکرهای هوشمند است و  پیش بینی می‌شود که استفاده از اسپیکرهای هوشمند به سرعت از 18.4 میلیون کاربر در 2017 به 77.9 میلیون کاربر تا 2023 افزایش خواهد یافت.

5- امنیت سطح بالا به کمک هوش مصنوعی و یادگیری ماشین (Machine Learning)

امنیت مهمترین عنصر در پرداخت‌های مالی است و کاربران همواره ترجیح می‌دهند که روش پرداختی را استفاده کنند که امنیت بالایی دارد. به همین دلیل است که تکنولوژی‌های مرتبط با پرداخت‌های مالی  بدون توسعه امنیت سطح بالای محصولات قادر به پیش‌روی در این صنعت نخواهند بود.

بانک‌ها هر روز جزئیات فراوانی از مشتریان و داده‌های مرتبط با پرداخت‌ها را دریافت می‌کنند. آن‌ها برای شناسایی تهدیدات احتمالی در کسری از ثانیه، از یادگیری ماشینی (ML) کمک می‌گیرند.

یادگیری ماشین اولین گام رسیدن به هوش مصنوعی است. بانک‌ها به طور مستمر نرم‌افزارهای خود را با تراکنش‌های مختلف و جدید تغذیه می‌کنند. نرم‌افزارها یک مجموعه از تراکنش‌ها را انتخاب می‌کنند و به کمک یادگیری ماشین، تراکنش‌های کلاهبرداری را بدون معطلی شناسایی می‌کند. هر چه نرم‌افزارها تراکنش‌های بیشتر و بیشتری را دریافت کنند، در شناسایی تراکنش‌های کلاهبرداری بهتر عمل می‌کنند. بهترین مثال برای این موضوع زمانی است که پیامی از بانک خود دریافت می‌کنید مبنی بر اینکه آیا یک تراکنش توسط شما انجام شده است یا خیر؟ این پیام هشدار دهنده به بانک و کاربر کمک می‌کند تا از حادثه‌ای بزرگ جلوگیری کنند. این پیام‌ها توسط انسان ارسال نمی‌شود بلکه نرم‌افزاری که بر اساس یادگیری ماشین کار می‌کند، پیام‌ها را ارسال می‌کند.

6- پرداخت‌های بدون تماس

پرداخت‌ بدون تماس یکی دیگر از روش‌های پرداخت هستند که در سال 2023 شاهد رشد سریع آن خواهیم بود. همانطوری که از نام آن پیداست، این پرداخت بدون تماس و در اکثر مواقع فقط از طریق گوشی‌های هوشمند اتفاق می‌افتد و نیازی به کشیدن کارت و وارد کردن رمز ندارد. در نتیجه  سریع‌تر و راحت‌تر است. هنگام استفاده از کارت در دستگاه‌های کارتخوان (با تماس مستقیم)، اطلاعات دارنده حساب به دستگاه کارتخوان منتقل می‌شود و در نتیجه می‌توان گفت که خطر نشت یا دزدی اطلاعات بسیار بالاست ولی در پرداخت بدون تماس با بهره‌گیری از ممیزی‌های سمت سرور امنیت بالاتری را به نسبت قبل شاهد هستیم.

بسیاری از شرکت‌های بزرگ همچون سامسونگ؛ اپل و گوگل، سیستم پرداخت بدون تماس خود را راه‌اندازی کرده اند: سامسونگ‌ پی، اپل‌ پی، گوگل پی. 

در این سیستم‌ها فقط کافی است که اپلیکیشن مربوط به آن را دانلود کرده و روی گوشی نصب کنید، کارت بانکی خود را به آن اضافه کنید و در انتها گوشی هوشمند خود را در نزدیک دستگاه گیرنده قرار دهید تا پرداخت انجام شود. بسیاری از این سیستم‌ها از تکنولوژی NFC به همین منظور استفاده می‌کنند . به همین دلیل این نوع به پرداخت به پرداخت NFC نیز معروف است.

پرداخت‌های NFC در بسیاری از کشورها استفاده می‌شود. به عنوان مثال سیستم حمل و نقل کشور چین از این تکنولوژی به خوبی استفاده می‌کند. به همین ترتیب، ما شاهد استفاده از پرداخت‌های NFC در ایستگاه‌های مترو و اتوبوس لندن هستیم. در ژاپن از این تکنولوژی در جهت دریافت اطلاعات در کارت‌های شناسایی استفاده می‌شود.

تحقیقات صورت گرفته در مجله تحلیل و محاسبات با بررسی مجموعه‌ای از امور مالی بانک‌ها و موسسات مالی بریتانیا به عنوان مثال پیش بینی می‌کند که 36 درصد از کل پرداخت‌ها تا سال 2027 از طریق کارت‌های غیر تماسی مبتنی بر NFC انجام خواهد شد.

البته با توجه به اینکه در پرداخت بدون تماس مبتنی بر NFC اطلاعات حساب به سمت پذیرنده ارسال می‌شود همچنان واهمه نشت و سرقت اطلاعات وجود دارد.

7- پیشی گرفتن کیف پول‌های موبایلی

بر اساس گزارش منتشر شده در Payments Dive، تعداد کاربران کیف پول‌های موبایلی در سال 2021 حدود 2.8 میلیارد نفر بوده است و پیش بینی می‌شود که این تعداد به 4.87 میلیارد نفر در سال 2025 برسد و این عدد همواره در حال رشد خواهد بود. کیف پول موبایلی چیزی به جز یک اپلیکیشن تلفن همراه نیست که سعی دارد  از کیف پول فیزیکی واقعی پیروی کند.

با کمک کیف پول موبایلی کاربران می‌توانند برای سایر کاربران پول ذخیره، ارسال و دریافت کنند. کاربرد کیف پول‌های موبایلی به این کارها خلاصه نمی‌شود و با کمک آن‌ها می‌توان بسیاری از پرداخت‌های دیگر را نیز انجام داد. به عنوان مثال قبض‌های خدماتی (آب، برق، گاز و …) را تسویه کرد، بلیط هواپیما، اتوبوس، مترو، قطار، کنسرت و … خرید، جایزه گرفت و … .

طبق تحقیقات Juniper ارزش تراکنش‌های صورت گرفته در کیف پول‌های موبایلی تا سال 2023 به حدود 49 میلیارد دلار خواهد رسید. به همین دلیل بسیاری از شرکت‌های بزرگ مثل اپل، گوگل و سامسونگ اقدام به ارائه کیف پول موبایلی نموده‌اند تا بخشی از این تراکنش‌ها را به خود اختصاص دهند. با این حال این کیف‌ها مختص به این برندها و شرکت‌ها هستند ولی به نظر می‌رسد در سال‌های آتی، شرکت‌های بیشتری سعی خواهند کرد که کیف پول مختص خود را ایجاد کنند.

شرکت‌ها می‌توانند به کمک کیف پول موبایلی میزان استفاده مشتری را تشخیص دهند. بازیگران مختلفی در کیف پول‌های موبایلی نقش ایفا می‌کنند: به عنوان مثال کیف پول را گوگل طراحی می‌کند؛ کارت‌های وفاداری و کارت‌های اعتباری توسط شرکت‌های دیگری ارائه می‌شوند. همچنین کسب و کارهای زیاد دیگری وجود دارند که از همان کیف پول گوگل استفاده می‌کنند.

به زبانی ساده‌تر، یک کیف پول موبایلی شامل مولفه‌‌های مختلفی است که با هم کار می‌کنند تا خدمات پرداختی آسان، سریع و بدون پول نقد را ارائه دهند.

 8- الان بخر، بعدا پرداخت کن! (BNPL)

BNPL مخفف Buy Now, Pay Later است. طبق مطالعه صورت گرفته توسط Juniper، در حال حاضر حدود 360 میلیون کاربر BNPL وجود دارد و پیش بینی می‌شود تعداد این کاربران تا سال 2027 به 900 میلیون نفر برسد.

الان بخر، بعدا پرداخت کن (BNPL) یک تامین‌کننده مالی کوتاه مدت است که به مصرف کنندگان اجازه می‌‌دهد خرید خود را انجام دهند و بعدها هزینه آن را پرداخت کنند. استفاده از این سیستم به دلیل مقرون به صرفه بودن و فرآیند پرداخت راحت آن، سرعت گرفته است. اجرای این سیستم همچنین به صاحبان کسب و کارها کمک می‌کند که میزان فروش خود را به حداکثر برسانند و درآمد خود را افزایش دهند. BNPL روشی مناسب برای همه طرف‌های درگیر آن از مشتری، صاحبان کسب و کار و وام دهندگان است.

بدون شک این روش به جذب مشتریان جوان عاشق خرید و مشتریان مسن‌تر که کارت اعتباری ندارند، ادامه خواهد داد و از این رو روش BNPL این قابلیت را دارد که جایگزین روش‌های اعتباری سنتی شود.

نتیجه‌گیری

آینده در اختیار پرداخت‌های دیجیتال خواهد بود. در سال‌های آینده، ما شاهد انتقال روش‌های پرداخت پول نقد فیزیکی به روش‌های پرداخت دیجیتالی و جامعه‌ای بدون پول نقد خواهیم بود. بیش از اینکه این انتقال به طور کامل به پایان برسد، بسیاری از گرایشات جدید در پرداخت‌های دیجیتال پدیدار خواهند شد و از بین خواهند رفت. این گرایشات نقشی حیاتی در شکل دادن به روش‌های پرداخت آینده ما خواهند داشت. بسیاری از گرایشاتی که در این مقاله از آن‌ها نام بردیم نیز نقش عمده‌ای در این فرآیند ایفا خواهند کرد.

هایپراپلیکیشن واید با توجه به همین رویکرد برای نخستین بار در جهان امکان  پرداخت بدون تماس نرم‌افزاری را میسر ساخته تا در صدد تحقق امنیت، سهولت و سرعت بیشتر در این روند برآید.

فناوری وام (LendTech) به یک ابزار جدید برای مصرف کنندگانی که به دنبال ضمانت وام خود هستند تبدیل شده است.  LendTech نیاز به بانک‌های سنتی را کم می‌کند و راهکارهای مناسبی برای ضمانت پول ارائه می‌دهد و حتی صرفه جویی در زمان را برای مشتریان خود به همراه دارد.

وام‌دهی (LendTech) چیست؟

فناوری وام‌دهی، روش دیجیتالی برای ارائه وام و خدمات بانکی به مردم به صورت آنلاین است. بانک‌ها و سایر شرکت‌های وام‌دهنده مالی می‌توانند به صورت دیجیتالی به مشتریان، بستری برای مدیریت وام‌ها و فرآیندهای آن از طریق پلتفرم‌های خود ارائه دهند.

این فرآیند در طول سال‌ها به قدری اصلاح شده است که هم برای وام‌گیرندگان و هم برای شرکت‌ها روند سریع‌تری پیدا کرده است. امروزه بسیاری از شرکت‌های فین‌تک وام‌دهی را به خدمات خود اضافه  کرده‌اند و در نتیجه تجربه ای راحت و سریع را در اختیار کاربران خود قرار می‌دهند. بانک‌ها و موسسات اعتباری و مالی به عنوان رایج ترین ارگان‌های واگذار کننده وام شناخته شده‌اند؛ با وجود این انواع دیگر وام دهندگان نیز وجود دارند که در اینجا به چند مدل از آن‌ها اشاره می‌کنیم: 

• وام دهندگان نظیر به نظیر (P2P)

وام دهندگان P2P، وام گیرندگان بالقوه را با تامین کنندگان مالی وام ها، توسط عملیات کاملا آنلاین متصل می‌کنند. برای مثال شرکت های وام دهنده مانند Upstart، Lending Club و SoFi دریافت وام مستقیم و بدون عملیات فیزیکی را برای وام گیرندگان آسان کرده اند.

• مشارکت کنندگان تامین مالی جمعی

مانند وام دهندگان P2P، مشارکت کنندگان تامین مالی جمعی، افراد دارای پول را به افرادی که به آن نیاز دارند متصل می‌کنند. این روش جمع آوری پول معمولاً از سوی گروهی از خیرین است که در تلاش برای جذب سرمایه هستند. منابع تأمین مالی جمعی معمولاً از سوی افرادی که به یک کسب و کار علاقه دارند مانند دوستان، اعضای خانواده، گروه‌های سرمایه گذاری و سرمایه گذاران شخصی تامین می‌شود.  

از آنجایی که بسیاری از شرکت‌ها فعال در حوزه فین تک همواره به دنبال راه‌های جدیدی برای واگذاری وام به مشتریان خود هستند، بازار فن آوری وام دائما در حال تغییر است.

 

مزایای  واگذاری وام به روش دیجیتالی

اپلیکیشن‌های فین‌تک نه تنها فرآیند وام‌دهی را کوتاه کرده‌اند، بلکه امکان رسیدن به نتایج دقیق‌تر، تاییدیه‌های منصفانه‌تر و نرخ‌های بهره بهتر را فراهم کرده اند. پلتفرم P2P که بسیاری از خدمات وام‌دهی فین‌تک از آن استفاده می‌کنند، در حال حاضر امکان تجربه‌ای کاملا مجازی را فراهم می‌کند.

از وام‌دهی دیجیتالی چه شخصی بیشتر سود می‌برد؟

وام دهندگان سنتی فاکتورهای زیادی مانند نقدینگی، امتیاز اعتباری و اظهارنامه مالیاتی برای ارزیابی دارند. با این حال، بسیاری از کسب و کارهای کوچک در مراحل اولیه ممکن است اطلاعات کافی برای حمایت از وام خود نداشته باشند. تحولات ایجاد شده در امتیازدهی اعتباری به وام دهندگان اعتباری کوچک، کمک کرده است تا اطلاعات دیگری را ارائه دهند و درخواست های اعتباری خود را تسریع بخشند. کسب و کارهای که پیش از این امکان بروز و شکوفایی نداشتند، شاهد فرصت های جدیدی هستند که هرگز در دسترس آن ها نبوده است.

معایب وام‌دهی به روش دیجیتالی

محصولات شخصی سازی شده فین تک آشکارا روندی را که به طور سنتی برای دریافت وام طی می‌کرد کوتاه کرده اند، اما به چه قیمتی؟ طبق مطالعه ای که توسط بانک فدرال رزرو فیلادلفیا انجام شده است، روند تسریع وام دهی خطر نقض وام عادلانه را به همراه دارد.

سؤالات خط مشی در مورد منابع داده جایگزینی که شرکت های فین‌تک برای ارزیابی برنامه‌های اعتباری استفاده می‌کنند، مستعد خطا هستند یا می‌توانند حریم خصوصی وام گیرنده را نقض کنند. به طور مثال آشکار شده است که شرکت‌های واگذار کننده وام در حال حاضر به اطلاعات شخصی همانند شغل و تحصیلات مشتریان خود دسترسی دارند و از این اطلاعات به نفع خود استفاده می‌کنند و این در حالی است که در روش سنتی اعطای وام به این اطلاعات نیازی نبود. 

آینده وام‌دهی به روش دیجیتال

همانطور که شرکت‌های فین‌تک به تمایز محصولات و خدمات وام‌دهی خود ادامه می‌دهند، انتظار داریم شاهد نفوذ فراگیر خدمات وام‌دهی P2P و راه‌های مناسب برای تسریع روند وام‌دهی باشیم.

اگرچه فین‌تک‌ها هزینه‌های عملیاتی کمتری دارند، اما بسیاری از شرکت‌ها با هزینه‌های بازاریابی بالا و نرخ جذب مشتری مواجه هستند. گمانه زنی هایی مبنی بر اینکه شرکت های وام دهنده فین‌تک ممکن است با بانک‌های سنتی شراکت کنند یا وام دهندگان فین‌تک را از بانک‌ها خریداری کنند، وجود دارد. 

اشکال مختلف تغییراتی که ممکن است رخ دهند:

• مشارکت فین‌تک با بانک‌های سنتی

فرآیندهای راحت و سریع متقاضی زیادی دارند. اگر این دو نوع سازمان با هم همکاری و شراکت داشته باشند این اتحاد قابلیت اطمینان یک زیرساخت بانکی فیزیکی را به ارمغان می‌آورد و  این فرصت را برای شرکت‌های واگذار کننده وام فراهم می‌کند که از فن آوری های نوین بهره بگیرند و در بخش‌های مختلف به مشتریان خود خدمت رسانی کنند. 

• بانک‌هایی که فین‌تک‌ها را خریداری می‌کنند

برخی از بانک ها در حال حاضر شروع به خرید شرکت‌های فین تک برای نوآوری‌های خود کرده‌اند. فرانک روتمن، شریک موسس QED Investors در این زمینه می‌گوید که تمایل به انجام این خریدها نشان می‌دهد که:

“ امروزه ارزش گذاری شرکت ها بر اساس آنچه امروز هستند و آنچه قابلیت آن را دارند که در آینده باشند، برآورد می‌شود.  و این در حالی است که در گذشته بانک ها در هنگام خرید شرکت ها فقط به ارزش روز آن ها توجه می کردند. بانک ها متوجه شده اند که معادله ارزش در بازار تغییر کرده است و به همین دلیل است که وام راحت تر داده می‌شود.”

• استخدام در وام دهی

فضای وام‌دهی فین‌تک هرگز راکد نخواهد بود و دائماً در حال رقابت با بانک‌های سنتی برای تامین امن‌ترین شکل وام است. بسیاری از بانک‌ها برای انطباق با روندهای فناوری مقاومت نشان می‌دادند و به فین‌تک‌ها این مزیت را می‌دادند تا نیازهای مصرف‌کننده را برآورده کنند؛ برای پیشی گرفتن از این موضوع، برای فین‌تک‌ها بسیار مهم است که بر پلتفرم‌های الکترونیکی و داده‌های جایگزین تکیه کنند. فعالیت‌های اینترنتی و رسانه‌های اجتماعی، موقعیت جغرافیایی و شرکای پرداخت، همگی در فرآیند غربالگری وام‌گیرندگان کمک می‌کنند. به این ترتیب فین‌تک‌ها می‌توانند تصویر دقیقی از وام گیرنده دریافت کنند و مراحل بعدی را تعیین کنند.

اگر صاحب کسب وکاری هستید که فروشندگان متعدد یا پیک‌های موتوری دارید!

پلتفرم واید امکان جذاب و فوق‌العاده‌ای را برای کسب و کارهای شما تحت عنوان پذیرنده‌ی زیرمجموعه طراحی نموده است که با استفاده از آن امکان اضافه کردن فروشنده زیرمجموعه را بصورت ثابت یا سیار خواهید داشت.

نحوه ی ايجاد پذیرنده زیر مجموعه

برای استفاده از این خدمت کافی است که فروشندگان شما واید را بر روی موبایل هوشمند یا تبلت خود نصب نمایند، سپس مالک کسب و کار، از طریق منوی کشویی صفحه اصلی، گزینه “مدیریت نمایندگان فروشگاه” را انتخاب می‌نماید و از طریق اسکن کیوآرکد پذیرنده زیرمجموعه را اضافه می‌نماید.

از امکانات جذاب پذيرنده زیر مجموعه در وايد می‌توان به موارد ذيل اشاره نمود:

. تعیین شیفت کاری: هر پذیرنده زیر مجموعه دارای شیف کاری هست که خارج از شیفت کاری امکان استفاده از امکانات پذیرنده زیرمجموعه را ندارد.

. سود از تراکنش: اگر پذیرنده زیرمجموعه به ازای هر تراکنش سودی دریافت می‌کند، واید درصد سود را به کیف پول پذیرنده زیرمجموعه واریز و مابقی پول تراکنش را به حساب اصلی واریز می‌نماید.

. مبلغ ثابت به ازای تراکنش: اگر پذیرنده زیرمجموعه به ازای هر تراکنش مبلغ ثابتی دریافت می‌کند، واید مبلغ ثابت را به کیف پول پذیرنده زیرمجموعه واریز و مابقی پول تراکنش را به حساب اصلی واریز می‌نماید.

. فعال يا غیرفعالسازی فروشندگان زیرمجموعه: پذیرنده به راحتی امکان فعال و غیر فعال نمودن پذیرندگان زیرمجموعه‌ی خود را دارد.

پول نقد پادشاه است! از آنجایی که دنیا در حال حرکت به سمت جامعه‌ای بدون پول نقد است این نقل قول با تهدید جدی روبرو شده است. گرایشات مالی اخیر نشان از جایگزینی پول نقد فیزیکی با پول دیجیتال دارند. بسیاری از کشورها فعالانه، در حال تلاش برای حذف پول نقد از گردش مالی خود هستند و سوئد در این زمینه پیشتاز است.

پول نقد در جایی دیگر پادشاه نیست! به همین دلیل است که سوئد به عنوان پیشگام جامعه بدون پول نقد شناخته شده است. سالهاست که اتوبوسها پول نقد دریافت نمی‌کنند. 900 شعبه از 1600 شعبه بانکهای سوئدی سپرده نقدی نمی‌پذیرند.

اما گرایش به پرداختهای بدون پول نقد فقط شامل سوئد نیست. نمودار زیر نشان دهنده افزایش تراکنشهای بدون پول نقد طی سالها در مناطق مختلف است.

روند صعودی این نمودار به وضوح نشان از این است که به زودی دنیا به جامع‌های بدون پول نقد تبدیل خواهد شد. با وجود این، مردم سوالات زیادی در ذهن خود دارند؛ از جمله: 

دقیقا جامعه بدون پول نقد چیست؟

انواع مختلف پرداخت‌های غیر نقدی که جامعه را به سمت بدون پول نقد رهسپار خواهند ساخت، چیست؟

در این مقاله، ما به تمام این سوالات با جزئیات کامل پاسخ خواهیم داد. بنابراین اجازه دهید بدون هیچ مقدمه‌ای شروع کنیم.

جامعه بدون پول نقد چیست؟

جامعه بدون پول نقد را می‌توان به سادگی به عنوان مفهومی اقتصادی یا حالتی توصیف کرد که در آن تمام تراکنش‌های مالی از طریق انتقال اطلاعات دیجیتال به جای اسکناس یا سکه فیزیکی انجام می‌شود.

اگر به تاریخ نگاهی بیاندازیم، خواهیم دید که جوامع بدون پول نقد از زمانی که جوامع بشری در مراحل اولیه شکل‌گیری خود بودند، وجود داشته‌اند. بسیاری از روش‌های مبادله (همانند معاملات پایاپای معروف) که فراگیر هم بودند، از این روش تبعیت می‌کردند.

امروزه پرداخت‌های غیر نقدی به لطف کارت‌های نقدی، اعتباری، اپلیکشن‌های کیف پول همراه و دستگاه‌های کارتخوان، اپلیکشن‌های موبایل بانک‌ها، بانکداری اینترنتی و… به راحتی ممکن شده‌اند.

انواع پرداخت‌های غیر نقدی

روش‌های مختلفی برای پرداخت بدون پول نقد وجود دارد. در اینجا یک به یک آنها را بررسی خواهیم کرد:

کارت‌های بانکی

کارت‌های بانکی مانند کارت‌های اعتباری یا نقدی، از پر استفاده‌ترین روش‌های پرداخت غیر نقدی در سرتاسر دنیا هستند. این کارت‌ها مزایای مختلفی از جمله پرداخت امن و ساده و بسیاری از موارد دیگر را دارند.

یکی از بزرگترین مزایای کار‌‌ت‌های بانکی می‌توان به امکان استفاده از آن‌ها در انواع مختلف پرداخت‌های دیجیتال اشاره کرد. به عنوان مثال کاربر می‌تواند اطلاعات کارت بانکی خود را در کیف پول دیجیتالی تلفن همراه یا دیگر اپلیکیشن‌های پرداخت دیجیتال ذخیره کند و به کمک آن، پرداخت‌های غیر نقدی خود را انجام دهند. همچنین می‌توان از کارتهای بانکی در خریدهای آنلاین، در دستگاه‌های کارتخوان، تراکنش‌های آنلاین و … استفاده کرد.

اپلیکشن‌های کیف پول موبایلی

اپلیکشن‌های کیف پول موبایلی به دلیل سرعت، امنیت و راحتی استفاده به سرعت در سرتاسر دنیا مورد توجه قرار گرفتند. این اپلیکشن‌ها به کاربر امکان واریز، دریافت و ذخیره پول را می‌دهند. کاربر به راحتی می‌تواند با اتصال حساب بانکی خود به این اپلیکشن‌ها به کیف پول خود پول واریز کند یا پول را در کیف پول خود ذخیره کند. همچنین او می‌تواند با وارد کردن شماره موبایل، آیدی ایمیل یا اسکن QR کد، برای دوستان، اقوام خود یا هر کسی که می‌خواهد پول بفرستد. علاوه بر این کاربر می‌تواند قبض‌های موبایل، برق و آب و … خود را با کیف پولش پرداخت کند یا سایر پرداخت‌های خود را انجام دهد.

پرداخت‌های بدون تماس

پرداخت بدون تماس، روشی سریع، راحت و مطمئن است و از آنجایی که در هنگام پرداخت‌های بدون تماس وارد کردن هرگونه کد یا امضایی صورت می‌گیرند، کاربرد آنها بسیار ساده است. 

در نوعی از این مدل پرداخت کاربر می‌تواند با قرار دادن کارت بانکی خود بر روی دستگاه کارتخوان، مبلغ خرید خود را پرداخت کند. این مدل پرداخت قابل پیاده‌سازی در انواع کارتهای بانکی همچون کارت‌های اعتباری، نقدی می‌باشد و عمدتاً با تکنولوژی های NFC و RFID کار می‌کند.

علاوه بر استفاده از کارت، پرداخت بدون تماس مبتنی بر تکنولوژی NFC با اتصال به کیف پول موبایلی قابل استفاده می‌باشد به این منظور کافی است که کاربر گوشی خود را در نزدیکی دستگاه پذیرنده (مکان‌های مختلفی همچون فروشگاه‌ها، جایگاه‌های سوخت، عوارضی‌ها و پارکینگ که دارای سیستم پرداخت بدون تماس NFC هستند) قرار دهد تا پرداخت انجام شود.

سال‌هاست که تکنولوژی‌های NFC وRFID در دنیا استفاده می‌شوند و مشکلات متعددی از قبیل (تامین سخت‌افزار، هزینه هنگفت استقرار، امکان تقلب و عدم کارکرد بر روی تمام دستگاه‌های هوشمند) بر روی این تکنولوژی‌ها موجب شد تا در شرکت آریاکو راهکاری ساده و ارزان با استفاده از سخت‌افزارهای موجود در تمامی دستگاه‌های هوشمند مبتنی بر روش پرداخت بدون تماس را به جهانیان معرفی نماید.

هایپر اپلیکیشن واید تازه‌ترین محصول آریاکو، کیف پول الکترونیک موبایلی است که امکان پرداخت بدون تماس (بی‌سیم) را برای موبایل‌ها و تبلت‌های اندروید و IOS فراهم کرده است. راهکار واید با استفاده از تکنولوژی‌های Nearby امکان پرداخت بدون تماس را با حداکثر امنیت در اختیار کاربران قرار می‌دهد.  این کیف پول در دو نسخه دارندگان کیف پول و پذیرندگان (صاحبان کسب و کار) عرضه شده است که امکان پرداخت پول تا شعاع 50 متر را بدون تماس محقق می‌سازد.

کاربران کیف پول واید با نزدیک شدن به شعاع 50 متری فروشندگان دارای واید یا همان پذیرندگان، نام پذیرنده را در بخش پرداخت کیف پول خود مشاهده و با ورود مبلغ، پرداخت را انجام خواهد داد. 

واید به سادگی واریز، انتقال و برداشت از کیف را با بالاترین سقف مجاز بانک مرکزی ایران انجام می‌دهد.

USSD

USSD مخفف Unstructured Supplementary Service Data ( به معنای داده خدمات تکمیلی بدون ساختار ) است که در زبان فارسی به کد‌های دستوری معروف شده‌اند. USSD گزینه‌هایی برای پرداخت غیر نقدی برای اشخاصی است که گوشی هوشمند ندارند و این اشخاص می‌توانند بدون تلفن هوشمند یا دسترسی به اینترنت نیز پرداخت‌های خود را انجام دهند.

کدهای USSD مستقیما به سرورهای اپراتورهای تلفن همراه ارسال می‌شوند و نحوه کارکرد آن‌ها به نحوی است که اطلاعات کدها در سرور ذخیره نشود. این کدها معمولا اعدادی هستند که بین دو علامت * و # قرار می‌گیرند. آن‌ها جز خدمات جانبی رایگان شبکه GSM (سیستم جهانی ارتباطات تلفن همراه) هستند و همیشه در دسترس بوده و هیچ‌گونه هزینه یا کارمزدی برای کاربر ندارند.

QR کد

QR مخفف Quick Response و به معنای پاسخ سریع است. این کد دوبعدی دارای الگویی از مربع‌های سیاه است که در یک مربع بزرگتر قرار گرفته‌اند. QR کد توسط دوربین گوشی‌های هوشمند خوانده می‌شوند.

QR کدها به طور گسترده‌ای در پرداخت‌های غیر نقدی استفاده می‌شوند و برای استفاده از آنها کافی است که کاربر QR کد دریافتی از فروشنده را اسکن کند تا تراکنش انجام شود.

ECS

ESC مخفف Electronic clearance service است و به معنای خدمات ترخیص الکترونیکی است این روش امکان پرداخت اتوماتیک اقساط یا خدمات دریافتی ماهانه کاربران را تسهیل می‌کند و در بسیاری از کشورها به طور گسترده برای پرداخت‌های انبوه، اقساط ماهانه ثابت (EMI که هر ماه در تاریخ خاصی مبلغ ثابتی از حساب فرد به عنوان قسط (اصل پول و بهره آن) کسر می‌شود)، پرداخت قبض‌های خدماتی همچون آب و برق و … و پرداخت‌هایی همانند سود سهام، حقوق بازنشستگی و حقوق کارمندان، از آن بهره می‌برند. برای استفاده از این روش نیاز به دریافت مجوز از بانک وجود دارد و به دلیل وجود دستورالعمل‌هایی که در آن حداکثر میزان بدهی، مدت اعتبار و هدف تراکنش را کاملا روشن می‌کنند، ESC به عنوان یک روش پرداخت امن در سیستم بانکی شناخته می‌شود.

کارتهای هدیه

کارت‌های هدیه، راهی بسیار مفید در حذف رد و بدل کردن پول نقد هستند. گیرنده کارت هدیه می‌تواند به راحتی از آن برای اقلام مدنظرش استفاده کند. فروشگاه‌های زیادی وجود دارند که تخفیف‌های خوبی برای خرید با کارت هدیه در نظر می‌گیرند.

دستگاه‌های کارتخوان

در حالت سنتی، دستگاه‌های کارتخوان چیزی بیش از دستگاهی برای خواندن کارت‌های بانکی مشتریان در فروشگاه‌ها نیستند. با این حال گستردگی استفاده از این دستگاه‌ها در حال افزایش است و آنها هم اکنون در موبایل‌ها نیز از طریق اینترنت، قابل استفاده هستند. امروزه دستگاه‌های کارتخوان دارای انواع فیزیکی، دیجیتالی و موبایلی هستند. دستگاه‌های کارتخوان موبایلی بیشتر برای کسب و کارهای کوچک که قصد تهیه دستگاه‌های الکترونیکی به نسبت گران قیمت را ندارند، مناسب هستند و نوع دیجیتال آن از انواع برنامه‌های کاربردی تحت وب برای انجام شدن عملیات پرداخت بهره می‌برند.

پرداخت بدون تماس یک تراکنش مالی بی‌سیم است که در آن مشتری با تولید و انتقال یک نشانه‌ی امنیتی در فاصله نزدیک از پایانه فروش (PoS) فروشنده، پول را پرداخت می‌کند. نشانه‌های امنیتی برای پرداخت بدون تماس شامل کارت‌های بانکی مجهز به تراشه و برنامه‌های کیف پول موبایلی گوشی‌های هوشمند می‌شوند. پرداخت‌ بدون تماس ممکن است به‌عنوان پرداخت‌های بدون لمس، ضربه‌ای یا پرداخت‌های مجاورتی نیز شناخته شود. به فرایندی که کالا و خدمات از طریق پرداخت بدون تماس خریداری می‌شوند، پرداخت بدون اصطکاک نیز می‌گویند.

در این نوع پرداخت تمام ارتباطات رمزگذاری شده اند و هر خرید با یک شماره تراکنش یکبار مصرف رمزگذاری می‌شود. اگر یک انتقال بی‌سیم توسط کلاهبرداران رهگیری شود، تنها اطلاعاتی که به دست می‌آورند کد یکبار مصرفی است که برای شناسایی یک تراکنش خاص استفاده شده است.

نمادهای کارت‌های پرداخت بدون تماس و فروشندگان:

کارت‌های پرداخت بدون تماس از نماد بالا استفاده می‌کنند که توسط فروشندگانی که این روش پرداخت را می‌پذیرند نمایش داده می شود.

 تاریخچه‌ی پرداخت بدون تماس:

1995: انجمن حمل و نقل اتوبوسرانی سئول اولین کارت پرداخت بدون تماس را برای مسافران راه اندازی کرد.

1996: اولین نسخه استاندارد امنیتی EMV در سال 1996 منتشر شد.

2004: کارت های بدون تماس برای اولین بار در ایالات متحده استفاده شد.

2008: Visa، American Express و MasterCard همگی شروع به ارائه کارت های اعتباری بدون تماس کردند.

2011: Google Wallet و Android Pay راه اندازی شدند که امکان پرداخت بدون تماس از طریق گوشی های هوشمند به جای کارت را فراهم می‌کردند.

2015: ایالات متحده EMV را پیاده‌سازی کرد و هزاران کسب و کار را به استفاده از پایانه‌های دارای NFC که امکان پرداخت‌های بدون تماس را می‌دهد، ملزم کرد.

2018: Google Wallet و Android Pay به عنوان یک سیستم واحد به نام Google Pay متحد شدند.

2020: نگرانی ها در مورد COVID-19 پذیرش پرداخت بدون تماس را در ایالات متحده افزایش داد.

2022:پرداخت به روش جذاب واید آغاز شد.

استانداردهایی که از پرداخت‌های بدون تماس پشتیبانی می کنند:

پرداخت‌های بدون اصطکاک توسط استانداردهای ارتباط میدان نزدیک (NFC)، شناسایی فرکانس رادیویی (RFID)، انتقال امن مغناطیسی (MST) و کد پاسخ سریع (کد QR) پشتیبانی می‌شوند. Visa، Mastercard و American Express کارت‌های بانکی بدون تماس را ارائه می‌دهند، در حالی که Apple Pay، Google Pay، Samsung Pay و Venmo از محبوب‌ترین برنامه‌های کیف پول دیجیتال برای گوشی‌های هوشمند هستند.

پرداخت‌های بدون تماس چگونه کار می کنند؟

ریزتراشه‌های مورد استفاده در پرداخت‌های بدون تماس، هر بار که نیاز به استفاده از کارت یا دستگاه مجاز برای پرداخت بود، مقادیر جدیدی برای تأیید تولید می‌کنند. این رویکرد با نحوه انتقال داده‌ها توسط کارت‌های نوار مغناطیسی بسیار متفاوت است. هنگامی که یک کارت مغناطیسی سنتی استفاده می‌شود، اطلاعات صورتحساب مشتری با هر بار کشیدن کارت به کارت خوان منتقل می‌شود. این اطلاعات می تواند توسط شخص دیگری رهگیری و استفاده شود. با این حال، هنگامی که یک تراکنش به صورت بدون تماس انجام می شود، تنها اطلاعاتی که کلاهبرداران می‌توانند رهگیری کنند، کد احراز هویت منحصر به فردی است که مشخص می‌کند آن تراکنش خاص رخ داده است.

از آنجایی که در پرداخت بی‌سیم هر بار که از کارت استفاده می‌شود، کد جدیدی تولید می‌شود، برای کلاهبرداران بسیار دشوار است که کارت را شبیه سازی کرده و اقدام به خرید کنند. فناوری احراز هویت پویا به سادگی قابل کپی برداری نیست و نمی‌توان همان کدهایی که هر بار توسط یک کارت تراشه معتبر بازگردانده می‌شوند، تولید کرد. علاوه بر این، گوشی‌های هوشمند روش‌های امنیتی را برای قبل از شروع پرداخت‌های بدون تماس اضافه می‌کنند؛ به عنوان مثال، نیاز به احراز هویت کاربر از طریق روشی مانند FaceID.

علاوه بر امنیت، پرداخت های بدون تماس چه مزایای دیگری ارائه می‌دهند؟

پرداخت‌های بدون تماس بین 30 تا 50 درصد زمان کمتری نسبت به پرداخت‌های کارت اعتباری استاندارد دارند و بیش از 60 درصد سریع‌تر از تراکنش‌های نقدی هستند. این باعث می‌شود آنها برای پرداخت های خرد و سایر خریدهای با ارزش، مناسب باشند. 

اگرچه مقدار واقعی زمان صرفه جویی شده در هر تراکنش ممکن است کمتر از یک دقیقه باشد اما دقایق ذخیره شده می‌تواند جمع شود و زمان صرف شده مشتریان در صف انتظار را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.

روش جذاب هایپر اپلیکیشن واید امکان پرداخت آنی را به کاربران خود می‌دهد.این روش پرداخت تنها به وسیله موبایل‌های همراه خریدار و فروشنده صورت می‌پذیرد. خریدار به وسیله واید، فروشندگان اطراف خود را تا شعاع 50 متری در موبایل خود مشاهده می‌کند و با انتخاب فروشنده مورد نظر آنی پرداخت خود را کامل می‌کند.

کاهش هزینه‌ها و ریسک‌های تجاری

پرداخت غیر نقدی خطراتی همچون سرقت پول توسط کارمندان، اسکناس‌های تقلبی و سرقت پول نقد را که برای مشاغل مشکل ساز هستند، بر طرف می‌کند. به علاوه هزینه‌های امنیتی، برداشت پول نقد از بانک، حمل و نقل و شمارش پول را کاهش می‌دهد.

سرعت تراکنش‌ها

پرداخت‌های نقدی هم برای مشتریان و هم برای صاحبان و کارکنان مشاغل زمان بر است. به همین دلیل است که بسیاری از کسب و کارها تصمیم گرفته‌اند که از پرداخت‌های غیر نقدی استفاده کنند تا از مزیت تراکنش‌های سریع‌تر و افزایش کارایی بهره ببرند. تراکنش سریع‌تر همچنین رضایت مشتریان را به همراه دارد و درآمدها را افزایش می‌دهد و خطا را کاهش می‌دهد.

پرداخت‌های بین المللی یکپارچه

در زمان سفر به یک کشور خارجی، معمولا نیاز به تبدیل ارز وجود دارد. بسیاری از اپلیکیشن‌های پرداخت غیر نقدی، امکان محاسبه نرخ و تبدیل ارز را بصورت لحظه‌ای و آنلاین دارند و در نتیجه با سرعت و سهولت بیشتری امکان تبدیل ارزها و استفاده از خدمات گردشگری انجام خواهد شد.

جمع‌آوری بهتر داده‌های اقتصادی

دولت‌ها و سازمان‌ها هزینه زیادی را صرف جمع‌آ‌وری و بررسی داده‌های واقعی شهروندان می‌کنند. این داده‌ها در طراحی سیاست‌های اقتصادی مختلف نقش بسزایی دارند. با این حال این فرآیند از طریق بررسی پرداخت‌های نقدی بسیار پرهزینه، زمان بر و ناکافی است. در حالی‌که تمامی پرداخت‌های غیر نقدی، به صورت تراکنش‌های مالی ثبت‌ می‌شوند و دولت‌ها به راحتی می‌توانند سوابق نقل و انتقال پول‌ها را ردیابی کنند و به داده‌های مالی دسترسی داشته باشند. این داده‌ها به دولت‌ها کمک می‌کند که پول سیاه و سایر معاملات غیر قانونی را ردیابی کنند.

ابزاری کارآمد برای مبارزه با فساد

تخمین زده می‌شود که نزدیک به 1.4 میلیارد نفر در جهان کمتر از 1.25 دلار در روز درآمد دارند و حدود 1.26 تریلیون دلار در کشورهای در حال توسعه از طریق فرار از مالیات و رشوه به سرقت رفته است. اگر این مبلغ به چرخه اقتصادی کشورها بازگردد، دولت‌ها می‌توانند به راحتی زندگی آن 1.4 میلیارد نفر را ارتقا دهند. در اینجا پرداخت‌های غیر نقدی نقش مهمی بازی می‌کنند و در نتیجه این روش پرداخت، به یکی از بزرگترین ابزارهای مبارزه با فساد و جرایم سازمان یافته در سرتاسر جهان محسوب می‌شود .

اگر کلیه معاملات مردم از طریق زیرساختی که پرداخت غیر نقدی فراهم می‌کند، صورت پذیرد، شفافیت کامل در جریان نقل و انتقال پول وجود خواهد داشت. مهم نیست یک سرمایه‌گذاری خصوصی باشد یا یک کمک بین‌المللی، در جامعه بدون پول نقد، می‌توان به صورت دقیق تعیین کرد که پول کجا رفته است و چگونه خرج شده است. هر مقدار پول که خارج از چارچوب باشد، به راحتی قابل تشخیص است و می‌توان بلافاصله آن را علامت‌گذاری و بررسی کرد. این امر تمرکز مجریان قانون و حسابرسان را به بخش خاصی محدود می‌کند و یافتن و بازگرداندن پول پنهان را راحت‌تر می‌کند.

مفهوم جامعه بدون پول نقد، مفهومی گسترده و فراتر از تغییر صرف از پرداخت نقدی به پرداخت غیر نقدی است. دلیل پشت آن این است که تغییر صرف، تاثیر عمده‌ای نخواهد داشت، چرا که شرکت‌های خصوصی پیش از این هم در پردازش معاملات شرکت داشته‌اند. بنابراین حتی اگر ما به این تغییر (از پرداخت نقدی به غیر نقدی) برسیم، ناگزیر متحمل هزینه خواهیم شد.

یک جامعه بدون پول نقد واقعی، جامعه‌ای است که در آن ارزش کلی مبادله بدون کم و کسر (هزینه‌های پردازش و یا هر هزینه دیگری) وجود دارد و برای رسیدن به این هدف، به جای بانک‌ها و هر موسسه مالی دیگری نیاز به حضور دولت‌ها است؛ تا این امر تبدیل به ابزاری تحت حمایت دولت شود.

پولی که در جامعه بدون پول نقد به دلیل عدم وجود هزینه‌های پردازش، صرفه‌جویی می‌شود، می‌تواند صرف افراد نیازمند شود. همچنین از این پول می‌توان برای جوان‌سازی، حوزه‌های که دچار فرسودگی مالی شده‌اند، بهره برد.

در جامعه بدون پول نقد واقعی، همه به سرمایه دسترسی دارند. این جامعه در کنار نقل و انتقال پول و خدمات بانکی و پرداخت‌ها، نقشی اساسی در شمول مالی در سرتاسر دنیا ایفا خواهد کرد.

نتیجه گیری

تا رسیدن به جامعه‌ای کاملا بدون پول نقد سالها فاصله است. اما پیشرفت‌های بزرگ حوزه فین تک می‌تواند این دوره را کوتاه سازد. با معرفی فناوری‌های پیشرفته و بهبود متداوم فناوری‌های موجود، ما احتمالا شاهد پرداخت‌های غیر نقدی سریعتر، شفاف‌تر و مطمئن‌تری خواهیم بود. اما فقط زمان نشان خواهد داد که چه زمانی جامعه ما واقعا به جامعه‌ای بدون پول نقد بدل خواهد شد.